METODY POWOLNEJ ŚMIERCI

45 PUNKTÓW PLANOWEGO

ZNIEWOLENIA POLSKI PRZEZ 

ZWIĄZEK SOWIECKI

Poniżej przedstawiam 45 punktów planowego zniewolenia Polski przez Związek Sowiecki, na mocy instrukcji przysłanej z Moskwy 2 czerwca 1947 r. do ambasady sowieckiej w Warszawie (a konkretnie do rezydentury KGB mieszczącej się w owej ambasadzie). Oczywiście owa instrukcja nie jest autentyczna, lecz mimo to zawarte w niej informacje pokazują jak planowo, punkt po punkcie, z rozmysłem zamierzano podporządkować sobie Polskę, zniszczyć naszą gospodarkę, samodzielność społeczną i wszelką inicjatywę jednostek. Najdziwniejsze jest w tym wszystkim to, że oni (przez swych polskich agentów - takich jak Bierut, Berman czy Minc), już władali całą Polską, a mimo to ... nie dowierzali nawet i polskim komunistom (również tym z dawnej KPP - czyli najbardziej perfidnych sprzedawczyków w polskiej historii, którzy przez cały okres międzywojenny brali pieniądze z Moskwy za "walkę z sanacją" - tą samą, która zapewniała wielu z nich dożywotnie renty i inne świadczenia w przypadku niezdolności do pracy w wyniku kalectwa lub choroby - kiedyś nie było takiego dziadostwa jakie mamy dzisiaj).

Spójrzcie jak planowo dążono do stworzenia państewka już nie tyle nawet satelickiego, ale wewnętrznie skłóconego, rozdartego i słabego niemocą i strachem jego mieszkańców.

INSTRUKCJA (jak już pisałem), NIE JEST AUTENTYCZNA - AUTENTYCZNE SĄ METODY, KTÓRE STOSOWANO POMIMO ISTNIENIA OWEJ INSTRUKCJI

ŚCIŚLE TAJNE, MOSKWA

2 .VI. 1947 r.   K.AA./OC 113

INSTRUKCJA  NK/003/47

1. W gmachu ambasady nie należy przyjmować żadnych informatorów terenowych rekrutujących się z krajowców. Spotkanie z tymi ludźmi organizują nasze służby specjalne w miejscach publicznych. Informacje przyjmuje ambasada za pośrednictwem naszych służb specjalnych.

2. Należy szczególnie zadbać o to, aby nie było żadnych kontaktów pomiędzy naszym wojskiem a ludnością cywilną kraju. Niedopuszczalne jest składanie wizyt w domach krajowców przez naszą kadrę oficerską, ani nawiązywanie kontaktów przez naszych żołnierzy szeregowych z miejscowymi kobietami, ludnością lub żołnierzami krajowców.

3. Przyspieszyć likwidację krajowców związanych z KPP, PPS, Walterowców, KZMP AK i BCh i innych ugrupowań, które powstały bez naszej inspiracji. Wykorzystać w tym celu fakt istnienia zbrojnej opozycji.

4. Dopilnować, aby do wszystkich akcji bojowych w pierwszej kolejności kierować żołnierzy, którzy przed wstąpieniem do Armii Kościuszkowskiej przebywali na naszym terytorium. Doprowadzić do ich całkowitej likwidacji.

5. Przyśpieszyć zjednoczenie wszystkich partii w jedną organizację i dopilnować, aby wszystkie kluczowe stanowiska obsadzone były przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne.

6. Doprowadzić do połączenia całego ruchu młodzieżowego w jedną organizację, a stanowiska od szczebla powiatowego wzwyż obsadzić przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne. Do czasu zjednoczenia zlikwidować znanych przywódców harcerstwa.

7. Spowodować i dopilnować, aby delegaci wyznaczeni na zjazdy partyjne nie zachowali mandatów na okres kadencji wybranych przez siebie władz partyjnych. W żadnym wypadku delegaci nie mogą zwoływać posiedzeń międzyzakładowych. W razie konieczności zwołania takiego posiedzenia należy wyeliminować ludzi, którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji postulatów. Na każdy następny zjazd wybierać nowych kandydatów (ruchowo), tylko wytypowanych przez nasze służby specjalne.

8. Należy zwrócić baczną uwagę na ludzi wyróżniających się zmysłem organizacyjnym, umiejących sobie jednać popularność. Ludzi takich należy pozyskać, a w razie odmowy nie dopuszczać do wyższych stanowisk.

9. Doprowadzić do tego, aby pracownicy na stanowiskach państwowych (z wyjątkiem służb ścigania i pracowników przemysłu wydobywczego) otrzymywali niskie pobory. Dotyczy to w szczególności służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, oświaty i kierowników różnych szczebli.

10. Do wszystkich organów władzy i większości zakładów pracy wprowadzić ludzi współpracujących z naszymi służbami specjalnymi (bez wiedzy władz krajowych).

11. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby prasa krajowców nie podawała sumarycznych ilości rodzajów towarów wysyłanych do naszego kraju. Nie można też również nazwać to handlem. Należy dopilnować, aby prasa krajowa podkreślała ilość towarów wysyłanych przez nas do krajowców, ale wspominała, że to w ramach wymiany handlowej.

12. Wpłynąć na władze krajowców, aby nabywcy ziemi, parceli i gruntów nie otrzymywali aktów własności, a jedynie akty nadania.

13. Ukierunkować politykę w stosunku do rolnictwa indywidualnego tak, aby prowadzenie gospodarstw stało się nieopłacalne, a wydajność jak najmniejsza. W następnej kolejności przystąpić do kolektywizacji wsi. W razie wystąpienia silniejszej opozycji należy zmniejszyć dostawy środków produkcji dla wsi i zwiększyć powinność wobec państwa. Jeżeli to nie pomoże, spowodować, aby rolnictwo nie dawało pełnego pokrycia potrzeb żywnościowych kraju i oprzeć wyżywienie na imporcie.

14. Spowodować, aby wszystkie zarządzenia i akty prawne, gospodarcze, organizacyjne (z wyjątkiem wojskowych) nie były precyzyjne.

15. Spowodować, aby dla każdej sprawy powoływano kilka komisji, urzędów, instytucji społecznych, ale żadna z nich nie powinna mieć prawa podejmowania ostatecznej decyzji bez konsultacji z pozostałymi (nie dotyczy przemysłu wydobywczego).

16. Samorządy w zakładach pracy nie mogą mieć żadnego wpływu na kierunek działania przedsiębiorstw. Mogą się zajmować jedynie sposobem wykonywania zleconych zadań.

17. Związki zawodowe nie mogą mieć możliwości sprzeciwu wobec poleceń dyrekcji. Obciążyć związki inną pracą, jak organizowanie wczasów, zaopatrzenia, działalności rozrywkowej i oświatowej, wycieczki oraz rozprowadzanie atrakcyjnych towarów, potwierdzanie opinii i decyzji władz politycznych.

18. Należy spowodować, aby awansowano tylko tych pracowników i kierowników, którzy wzorowo wykonują przydzielone im zadania i nie wykazują skłonności do analizowania spraw wychodzących poza te działania.

19. Krajowcom na stanowiskach partyjnych, państwowych i gospodarczych należy stworzyć warunki do działań, które będą  kompromitować ich w oczach podwładnych i zamykać im powrót do środowisk, z których pochodzą.

20. Kadrze oficerskiej rekrutującej się z krajowców można powierzać odpowiednie stanowiska pod warunkiem, że są tam     już nasze służby specjalne.

21. Otoczyć szczególnym nadzorem ilości amunicji do wszystkich rodzajów broni, z każdego arsenału akcyjnego i ćwiczeń w ostrym strzelaniu prowadzić swoiste rozliczenia.

22. Objąć szczególnym nadzorem wszelkie laboratoria i instytucje naukowo-badawcze.

23. Należy zwrócić szczególną uwagę na ruch racjonalizatorski i wynalazczy, rozwijać go i popierać, ale wszystkie odkrycia dokładnie rejestrować i zapisem przekazywać do centrali. Dopuszczać do realizacji tylko te wynalazki, które przydatne są w przemyśle wydobywczym, wstępnej obróbki i określone w specjalnej instrukcji. Nie mogą być realizowane te odkrycia, które mogłyby doprowadzić do wzrostu produkcji kosztem ograniczenia wydobycia surowców lub zaniechania zalecanych działań. W wypadku głośnych odkryć spowodować ich sprzedanie za granicę. Nie dopuszczać do publikacji zawierających wartości i opisy wynalazków.

24. Spowodować zakłócenia w punktualności transportów (z wyjątkiem transportu określonego w instrukcji NK 552-46).

25. Inspirować zwoływanie narad środowiskowych i problemowych, zbierać stawiane tam wnioski i propozycje, rejestrować wnioskodawców, a realizować linię określoną w instrukcjach.

26. Spopularyzować wywiady z ludźmi pracy na aktualne tematy produkcyjne, w których zawarta jest krytyka przeszłości lub lokalnego bałaganu, ale nie doprowadzać do likwidacji przyczyn krytykowanych zjawisk.

27. Wystąpienia publiczne władz krajowców mogą zawierać akcenty narodowe i historyczne, ale nie mogą prowadzić do zjednoczenia ducha narodu.

28. Zwrócić baczną uwagę, czy w odbudowywanych i nowych większych miastach i osiedlach nie budowano ujęć wodnych niezależnych od głównej sieci wodociągowej. Stare ujęcia wodne i studnie uliczne systematycznie likwidować.

29. Przy odbudowie i rozbudowie przemysłu dopilnować, aby ścieki przemysłowe spływały do rzek mogących stanowić rezerwaty wody pitnej.

30. Mieszkania w nowych osiedlach i odbudowywanych miastach nie mogą zawierać dodatkowych pomieszczeń pozwalających na hodowlę inwentarza lub gromadzenie żywności na dłużej i w większych ilościach.

31. Spowodować, aby prywatne przedsiębiorstwa i rzemieślnicy otrzymywali surowce i urządzenia niepozwalające na produkcję artykułów dobrej, jakości, a ceny tych produktów powinny być wyższe od podobnych wytwarzanych przez państwo.

32. Doprowadzić do maksymalnej rozbudowy administracji biurowej wszystkich stopni. Można dopuszczać krytykę działalności administracyjnej, ale nie wolno pozwolić na jej zmniejszenie ani sprawną pracę.

33. Należy dopilnować wszystkich planów produkcyjnych w przemysłach wydobywczych i w działach określonych odpowiednimi instrukcjami i nie wolno dopuścić do wykonania zaopatrzenia rynku krajowego.

34. Szczególnej obserwacji poddać Kościół i tak ukierunkować działalność oświatowo-wychowawczą, aby wzbudzić powszechny wstręt do tej instytucji. Objąć baczną uwagą i kontrolą kościelne drukarnie, biblioteki, archiwa, kazania, kolędowania, treści nauk religijnych oraz obrzędy pogrzebowe.

35. W szkolnictwie podstawowym, zawodowym, a w szczególności w szkołach średnich i wyższych doprowadzić do usunięcia nauczycieli cieszących się powszechnym autorytetem i uznaniem. Na ich miejsce wprowadzić ludzi mianowanych. Doprowadzić do zerwania korelacji między przedmiotami, do ograniczenia wydawania materiałów źródłowych, do usunięcia ze szkół średnich łaciny, greki, filozofii ogólnej, logiki i genetyki. W historii nie można podawać, co który władca chciał zrobić lub zrobił dla kraju, trzeba natomiast ukazywać tyranię królów oraz walki uciemiężonego ludu. W szkolnictwie zawodowym doprowadzić do wąskich specjalizacji.

36. Inspirować organizowanie imprez państwowych związanych z walką krajowców z zaborcami (z wyjątkiem zaboru rosyjskiego), szczególnie z Niemcami i walki o socjalizm.

37. W publikacjach krajowych nie dopuszczać opracowań traktujących o krajowcach przebywających w naszym państwie do rewolucji i w czasie II wojny światowej.

38. W razie powstania organizacji popierającej sojusz z naszym państwem, ale zmierzającej do kontroli działalności gospodarczej oficjalnych władz kraju, należy natychmiast podjąć działalność (niezależnie od władz kraju) obciążając te organizacje tendencjami nacjonalistycznymi i szowinistycznymi. Formy działalności: burzenie naszych pomników i cmentarzy, publikowanie ulotek wyszydzających nasz naród, naszą kulturę, sens zawartych układów. Do prac propagandowych angażować krajowców i wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas.

39. Zadbać o budowę i rozbudowę mostów, dróg i licznych połączeń, aby w razie konieczności interwencji wojskowej można było szybko i z każdej strony dotrzeć do punktu oporu lub koncentracji sił opozycji.

40. Pilnować, aby aresztowano przeciwników politycznych. Rozpracować przeciwników z autorytetem wśród krajowców. Likwidować w drodze tzw. zajść sytuacyjnych przypadkowych, zanim staną się głośnymi lub aresztować ich wcześniej za wykroczenia kryminalne.

41. Nie dopuszczać do rehabilitacji osób skazanych w procesach politycznych. W razie konieczności rehabilitacji można ją przeprowadzić tylko pod warunkiem, że sprawa będzie uznana za pomyłkę sądową, bez wszczynania dochodzenia i stawiania przed sądem winnych pomyłki (sędziów, świadków, oskarżycieli, informatorów).

42. Nie wolno stawiać przed sądem ludzi na stanowiskach kierowniczych obsadzonych przez partię, którzy swą działalnością spowodowali straty lub wywołali niezadowolenie podwładnych. W sytuacjach drastycznych należy ich odwołać ze stanowiska i przenieść do innych miejscowości na stanowiska równorzędne lub wyższe. W skrajnych sytuacjach ulokować na stanowiskach nie kierowniczych i traktować, jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.

43. Ogłaszać publicznie procesy ludzi ze stanowisk kierowniczych (wojsko, ministerstwa, główne zarządy, szkolnictwo) oskarżonych o działalność przeciwko ludowi, przeciwko socjalizmowi, przeciwko industrializacji. Będzie to mobilizować czujność mas pracujących.

44. Dbać o wymianę ludzi na stanowiskach roboczych przez dopuszczenie do tych funkcji ludzi z awansów, mających najniższe kwalifikacje.

45. Spowodować napływ do szkół wyższych ludzi pochodzących z najniższych grup społecznych, którzy nie wykazują zainteresowań zawodowych, a tylko chęć zdobycia dyplomu.

Teraz więc nie powinniśmy się dziwić że dzisiaj w tzw: "wolnej Polsce", jest jak jest - to wszystko nie wzięło się z niczego, to miało solidną i planową podbudowę i służyło powolnemu  niszczeniu naszego kraju, zastraszaniu obywateli i promowaniu wszelkiego dziadostwa i karierowiczostwa 

"O jakże szybko nastrój prysnął wzniosły, albowiem w kraju tym zaczarowanym, gdzie jak w złej bajce ludźmi rządzą osły - jakież tu mogą być właściwie zmiany. Tu tylko szpiclom coraz większe uszy rosną, milicji coraz dłuższe pałki i coraz bardziej pustka rośnie w duszy i coraz bardziej mózg się robi miałki. Tu tylko może prosperować gnida, cwaniak i kurwa, łotr i donosiciel - niewielki wybór, jak sami widzicie, choć niejednemu kuszącym się wyda"

JANUSZ SZPOTAŃSKI - "GNOMIADA"

"Potrzeba umieć być ofiarnym. Jeżeli mówię o ofierze, to nie mówię o ofierze względnie łatwej. Tam, gdzie chodzi o życie, tam, gdzie chodzi o krew, jest ta ofiara najłatwiejszą, chociaż w laury owitą. To jest ofiara, na którą Polak na pewno się zdobędzie. Idzie o ofiarę ciężką, idzie o ofiarę, robioną dla siły całego narodu, idzie o ofiarę i umiejętność robienia ustępstw wzajemnych, idzie o ofiarę z tego, co ludziom być może jest najdroższe, o ofiarę ze swoich przekonań i poglądów. Idzie o to, aby kraj nasz zrozumiał, że swoboda to nie jest kaprys, że swoboda to nie jest "mnie wszystko wolno, a drugiemu nic, że swoboda, jeżeli ma dać siłę, musi jednoczyć, musi łączyć, musi rękę sąsiadom i przeciwnikom podawać, musi umieć godzić sprzeczności (...) Z takiej jedynie ustępliwości wzajemnej (...) wypływa moc wielka w chwilach trudnych i chwilach kryzysów państwowych"

"Obok materialnych wysiłków niezbędna jest, przy przezwyciężaniu przeszkód i przy przechodzeniu przez krytyczne chwile siła moralna i wiara w siebie. Bez tego niewiele zrobić można. Bez tego przed każdą przeszkodą się cofniemy, w każdym kryzysie się załamiemy"

"Nie dość jest skarżyć się na los i krzywdy, trzeba umieć i walczyć z nimi"

JÓZEF PIŁSUDSKI

"O BOŻE SKRUSZ TEN MIECZ CO SIECZE KRAJ

DO WOLNEJ POLSKI NAM POWRÓCIĆ DAJ

BY STAŁ SIĘ TWIERDZĄ NOWEJ SIŁY

NASZ DOM - NASZ KRAJ!"

PAMIĘCI MAJORA ZYGMUNTA SZĘDZIELARZA "ŁUPASZKI"

i ŻOŁNIERZY V WILEŃSKIEJ BRYGADY ARMII KRAJOWEJ

JAK RÓWNIEŻ INNYM POLSKIM ODDZIAŁOM ZBROJNYM

WALCZĄCYM NAJPIERW OD 1 WRZEŚNIA 1939 r.

PRZECIWKO NIEMIECKIEMU OKUPANTOWI

A POTEM PO tzw.: "WYZWOLENIU" PRZEZ ARMIĘ CZERWONĄ

PRZECIWKO SOWIETOM I ICH POLSKIM POMAGIEROM

CZEŚĆ I WIECZNA CHWAŁA ŻOŁNIERZOM WYKLĘTYM

A oto jawny przykład "nowych porządków", czyli sowieckich rządów nad Polską po "wyzwoleniu" z niemieckiej niewoli. Każda większa polska instytucja partyjna, wojskowa lub propagandowo-oświatowa otrzymała swoich moskiewskich "doradców", z tym tylko że ci doradcy byli prawdziwymi panami i wielkorządcami kraju. To im salutowała cała polska kadra oficerska (niekiedy dochodziło do kuriozów, jak w sytuacji gdy polski generał, meldował się sowieckiemu pułkownikowi, lub nawet kapitanowi - jeśli takowy pełnił funkcję "doradcy" w tej buntowniczej Polsze).

Zresztą sowietyzacja Wojska Polskiego przebiegała pełną parą, a "pop-y" (czyli "pełniący obowiązki Polaków"), zdominowali w latach stalinowskich, cały polski korpus oficerski.

Krążyły nawet wierszyki: "Dlaczego Rokossowski został marszałkiem Polski? - Bo taniej jest ubrać w polski mundur jednego Rosjanina niż całe polskie wojsko w mundury sowieckie".

Krasnoarmiejcy, którzy przebrani w polskie mundury, nagle otrzymali rozkaz "stać się Polakami", charakteryzowali się najczęściej brakiem elementarnego wykształcenia (26% pop-ów, w Ludowym Wojsku Polskim w drugiej połowie lat 40-tych, miało jedynie wykształcenie podstawowe). Do tego dochodziła nieznajomość polskiej tradycji i specyfiki, nawet polskiej tradycji oddawania honorów (dwoma palcami, a nie całą dłonią), a często nawet zupełna (podstawowa wręcz w celu komunikacji z żołnierzami), nieznajomość języka polskiego.

Najbardziej upokarzające (nawet dla polskich komunistów), było jednak codzienne zdawanie raportu sowieckim "doradcom". I czynili tak też ministrowie polskich powojennych rządów (w czasach Stalina jawnie i wręcz łopatologicznie, po odwilży 1956r. bardziej subtelnie np. w formie donosów do Moskwy).

Taki sowiecki "doradca", miał bowiem możliwość odwołać niezbyt ideowego i nieradzącego sobie z problemami polskiego wojskowego, dyplomatę, czy choćby nawet...ministra!

 

WOJSKO POLSKIE BYŁO 4 ARMIĄ ŚWIATA 

KOALICJI ANTYHITLEROWSKIEJ 

W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ

PO ZSRS, USA i WLK. BRYTANII

"Póki w narodzie myśl swobody żyje

Wola i godność i męstwo człowiecze

Póki sam w ręce nie odda się czyje

I praw się swoich do życia nie zrzecze

To ani łańcuch, co mu ściska szyję

Ani utkwione w jego piersiach miecze

Ani go przemoc żadna nie zabije

I w noc dziejowej hańby nie zawlecze"

ADAM ASNYK