UMIERAMY I CO DALEJ? - czyli co się z nami dzieje po śmierci? - Cz. XXXII

PONOWNE ODRODZENIE 

POPRZEZ POZNANIE SAMEGO SIEBIE 

Cz. I

OTO HISTORIA MŁODEJ KOBIETY, KTÓRA POPRZEZ ODKRYCIE TAJEMNICY SWYCH POPRZEDNICH WCIELEŃ - NIE TYLKO POZBYŁA SIĘ WSZYSTKICH SWOICH DOTYCHCZASOWYCH LĘKÓW I FOBII, KTÓRE TRAPIŁY JĄ OD DZIECIŃSTWA 

(I POWODOWAŁY, ŻE BYŁA SZARĄ, ZAKOMPLEKSIONĄ I ZAMKNIĘTĄ W SOBIE DZIEWCZYNĄ), ALE CO WAŻNIEJSZE, STAŁA SIĘ RADOSNĄ, PEWNĄ SIEBIE OSOBĄ, KTÓRA SAMA ... GENERUJE WŁASNĄ RZECZYWISTOŚĆ.

 

Anna (imię zmienione), była ładną, młodą, sympatyczną kobietą. Co prawda dość nerwową, ale nie okazującą tego bezpośrednio, raczej skrywającą zdenerwowanie pod płaszczykiem lęku, który był obecny w jej życiu praktycznie od czasu bardzo wczesnego dzieciństwa (a może nawet niemowlęctwa). Tak oto opisał ją lekarz, do którego owa kobieta (po długich namowach innego lekarza, który ją wcześniej badał), się zgłosiła. Była blondynką o ładnych, długich nogach i brązowych oczach. Pracowała jako laborantka w szpitalu, a jednocześnie dorabiała sobie jako modelka, reklamując kostiumy kąpielowe. Przez dwa miesiące unikała tej wizyty (pomimo że była do niej namawiana przez co najmniej dwie osoby, ze swojego otoczenia), w gabinecie lekarza-psychiatry, specjalizującego się w leczeniu chorób psychicznych i stanów lękowych, dość niekonwencjonalnymi metodami (łącząc tradycyjne techniki leczenia zaburzeń psychosomatycznych, z hipnoterapią). 

Już pierwsza jej wizyta w gabinecie lekarskim, tylko potwierdziła początkową opinię doktora - ta młoda kobieta od początku była dość spięta i zamknięta w sobie. Zaproponował jej więc na początek, by usiadła razem z nim na dużym fotelu, obok biurka, lekarz usiadł po przeciwnej stronie i ... zapanowała długa cisza. Anna nie wiedziała jak rozpocząć rozmowę, zaś ów lekarz hipnoterapeuta też nie nalegał, czekając aż ona odezwie się pierwsza. Nie odezwała się, dlatego to on zapytał ją najpierw o jej przeszłość, o historię jej życia. 

Anna urodziła się w rodzinie dość wyrobionych poglądach religijnych (była katoliczką). Była drugim dzieckiem, spośród trojga rodzeństwa - miała starszego brata i młodszą siostrę. Następne pytania hipnoterapeuty, spowodowały iż stała się bardziej nerwowa i przerażona. Właściwie strach towarzyszył jej odkąd pamiętała, a bała się praktycznie wszystkiego - połykania leków (gdyż obawiała się że w ten sposób się udusi), bała się latania i samolotów, bała się wody (obawiała się utopienia), ciemności oraz ... śmierci. Tej ostatniej bała się najbardziej ze wszystkiego i często zachowywała się dość irracjonalnie, co powodowało że jej znajomi mieli ją za dziwaczkę (na przykład sypiała w garderobie na ubrania). Nic też jej nie pomagało, choć lekarze przepisywali jej bardzo dużo środków uspokajających i innych medykamentów - to jednak nie przynosiło najmniejszych rezultatów (jedynie powodowało większą senność i zaburzało koncentrację). 

Środki te jednak pomagały, gdyż bez nich Anna długo nie mogła zasnąć, a gdy już zasypiała (po kilku godzinach, od położenia się spać), śniły jej się jakieś koszmarne wizje, które po przebudzeniu, potęgowały w niej jeszcze większe oznaki depresji. Jedyną drogą wyjaśnienia tych nawracających stanów depresyjno-lękowych, było cofnięcie się do czasów dzieciństwa i odnalezienie w nich jakiejś przyczyny, która doprowadziła do ich pojawienia się i spotęgowania. Niestety, Anna niewiele pamiętała ze swojego dzieciństwa i w ten sposób nic by nie wskórano. Dlatego też lekarz zaproponował jej leczenie poprzez hipnoterapię. Początkowo odmawiała, ale w końcu się zgodziła, nie widząc innej możliwości zaradzenia własnym fobiom. 

Hipnoterapeuta cofnął ją początkowo do dzieciństwa, próbując dociec przyczyny, pojawienia się owych stanów, niewiele to jednak pomogło. Kuracja (którą opisze w kolejnym temacie), prowadzona w ten sposób, trwała bardzo długo - prawie półtora roku i nie przyniosła ... ŻADNYCH, ale żadnych rezultatów. Wreszcie ów załamany lekarz (który wcześniej tą właśnie metodą pomógł wielu innym pacjentom), podczas kolejnej tradycyjnej hipnoterapii, wydał jej polecenie: "Cofnij się do tego okresu, który był początkiem twoich dolegliwości". Odpowiedź, jaką usłyszał - zamurowała go. Oto bowiem, po raz pierwszy w swej medycznej karierze i pracy jako lekarz-hipnoterapeuta, cofnął pacjenta nie do lat jego młodości, lecz do ... poprzedniego wcielenia. Ba, żeby tylko poprzedniego, polecił jej bowiem by przeniosła się do tego okresu, gdzie zaczęły się jej objawy lęku i depresji - nie sądził że stało się to aż tak dawno temu, gdy żyła w jednej z wiosek w Starożytnym Egipcie, ponad 3 800 lat temu. 

CDN.