CZASY POKOJU
KSZTAŁTOWANIE SIĘ PIERWSZYCH
HISTORYCZNYCH CYWILIZACJI
(ok. 7 270 r. p.n.e. - ok. 3 450 r. p.n.e.)
Cz. III
ARYJSCY SUMEROWIE
WKRACZAJĄ DO MEZOPOTAMII
(ok. 4 300 r. p.n.e.)
Okres pomiędzy pierwszą migracją aryjskich plemion do Mezopotamii (ok. 6 500 r. p.n.e.) i powstania cywilizacji ludów Hassuna, a przybyciem na dawne tereny "boskiego" Edenu, drugiej fali ludności aryjskiej, zwanej Sumerami, obfitował w kilka ciekawych (choć mniej znaczących szczegółów). Mianowicie ok. 6 000 r. p.n.e., ludy Hassuna, podzieliły się na dwa rejony cywilizacyjne - Samarra i Halaf. Znacznie silniejszą i dominującą okazała się tutaj ta druga kultura, która zajęła tereny północno-wschodniej Mezopotamii i północnej Syrii (natomiast ludy cywilizacji Samarra, tereny środkowej i zachodniej Mezopotamii). Na terenach kultury Halaf, wzniesiono nowe ośrodki miejskie, takie jak w Mezopotamii: Arpaczija, Tell Azzo, Banahilk czy Tepe Gawra (główny ośrodek miejski tej kultury), w rejonie jeziora Van powstało Tilki Tepe, a na terenach dzisiejszego Kurdystanu, wzniesiono miasta: Norshuntepe, Tepecik i Arslantepe. Jednym z głównych miast, które łączyło w sobie elementy obu tych kultur, było stare (wzniesione jeszcze na początku migracji ludu Hassuna), Tell Umm Dabaghiyeh.
Ok. 5 900 r. p.n.e. na terenach Mezopotamii i Syrii, wyodrębniła się trzecia kultura - ludu Ubaid, która w przeciągu następnych 500 lat, wchłonęła do siebie dwie wyżej wymienione kultury plemienne i tak ok. 5 400 r. p.n.e. zdominowała tereny Mezopotamii i północnej Syrii, na okres ponad tysiąca lat. Kultura Ubaid, rozwinęła szereg miast, w rejonie dorzecza Tygrysu i Eufratu, takich jak: Tell Ugair, Tell Abadeh, Tell Madhhur (nie mówiąc już o zagospodarowaniu starych miast, typu Lagasz, Uruk, czy Nippur). W Syrii powstał Tell Turlu, a na terenach Lewantu i Palestyny: Kabri, Ghrubba i Ghassul. Ok. 4 300 r. p.n.e. na te już zasiedlone i opanowane wcześniej tereny, przybywa druga i ostatnia fala ludności aryjskiej - Sumerowie.
Sumerowie należeli do jednej z najmłodszych aryjskich grup migracyjnych, gdyż ich wędrówki zaczęły się dość późno w czasie (w porównaniu z zasiedleniem terenów dzisiejszego Iranu, Indii, Turkmenistanu, Azji Zachodniej i Europy, przez wcześniejsze grupy ludności aryjskiej). Ich pojawienie się w Mezopotamii, nie należało też do łagodnych i ewolucyjnych migracji z lat wcześniejszych (np. ludów Hassuna), a charakteryzowały się zbrojnym podbojem i wchłanianiem już zdobytych ziem. Według przekazów channelingowych, na czele migracji tych plemion do Mezopotamii, stanął niejaki Amos (lub Amosad). Przybyli z terenów dzisiejszego Turkiestanu, a Amosad był tym wodzem (księciem?), który poprowadził aryjskich Sumerów w małopopularnym kierunku południowo-zachodnim (a dlaczego mało popularnym? Dlatago, że głównym kierunkiem rozprzestrzeniania się ludów indoeuropejskich, po zniszczeniu przez Atlantów Imperium Ujghur, w którym dominowali Aryjczycy, wcale nie był teren południowy - Iran, Indie, Mezopotamia, choć bez wątpienia jest on najlepiej opisany w źródłach - Imperium Ramy I i Ramy II. Głównym terenem ekspansji ludów aryjskich, była ... Europa, według przekazów channelingowych, aż sześćdziesiąt pięć procent wszystkich migracji aryjskich, skierowanych zostało właśnie do Europy).
Oczywiście pewne skupiska Ariów pozostały nadal w Azji, na terenach rodzących się ośrodków plemiennych rasy Żółtej, ale szybko zostali tam zdominowani, przez przodków dzisiejszych Chińczyków. W Indiach zmieszali się z czerwonoskórymi Nagami. Niektóre grupy ludności aryjskiej, dotarły też do Afryki Północnej, w rejon pobakaratińskich ludów czarnoskórych, mieszkających na terenie dzisiejszej Sahary. Inni osiedlili się w Egipcie, ale tutaj mieli silną konkurencję, w postaci zmieszanych czerwonoskórych i białych ras poatlantyckich, oraz silnej migracji czerwonoskórych Nagów (o których to w Egipcie jeszcze na razie nie pisałem). W każdym razie najdalszy zasięg migracji ludności aryjskiej w Afryce, to tereny górnego biegu Nilu. Dotarli też do Japonii, oraz na Tajwan. Część z nich (według channelingów), miała przepłynąć Ocean Spokojny i dotrzeć do Ameryki Północnej (tych którzy tam dotarli na swych łodziach, było według przekazów ... 132 osoby). Ich podstawowym terenem, na który w wielkiej liczbie dokonali swej ekspansji, pozostają po dziś dzień tereny Europy tak Wschodniej jak i Zachodniej.
CYWILIZACJA SUMERYJSKA
OKRES KSIĄŻĄT
(ok. 4 300 r. p.n.e. - ok. 3 700 r. p.n.e.)
Amosad, który na czele aryjskich Sumerów wkroczył od strony gór Zagros do Mezopotamii, miał według channelingów, stoczyć dwie wojny (lub jedną wielką wojnę z dwoma miastami), z Ur i Uruk o panowanie nad południową Mezopotamią. Wyszedł z nich zwycięsko i osiedlił się w zdobytym Uruk, tworząc tam nową dynastię książąt, władających (oczywiście w imieniu "bogów" z Nibiru), tymi terenami. Wojna Amosada z Ur i Uruk, musiała być wojną typowo ludzką (to znaczy prymitywną), gdyż nie ma tam najmniejszych wzmianek o interwencji "bogów" w walki i ich przebieg. Oznacza to, że od czasu zakończenia II Wojny Piramidowej (ok. 7 370 r. p.n.e.), w ogóle nie angażowali się oni w jakiekolwiek konflikty, nie tylko między sobą, ale też między innymi plemionami ludzkimi (w channelingach nie ma najmniejszej ich aktywności, aż do roku 3 800 p.n.e. i powrotu z Nibiru dziadka Anu). Bardzo szybko opanowano też inne największe miasta Międzyrzecza: Eridu, Larsa, Isin, Lagasz, Adab, Akszak, Larak, Badtabira, Dubrum, Zabalam, Szuruppak, Marad i Nippur. Dynastia Amosada, władała łącznie tymi terenami przez 356 lat, począwszy od 4 384 r. p.n.e. (najprawdopodobniej był to rok objęcia przywództwa nad Sumerami przez księcia Amosada), do 4 028 r. p.n.e.
EWOLUCJA MAŁŻEŃSTWA
Przedaryjskie grupy ludności plemiennych, mieszkających na terenach Mezopotamii czy Egiptu, mieli bardzo prymitywne podejście do instytucji małżeństwa. W ich mniemaniu kobieta z reguły stawała się przedmiotem pewnej obustronnej umowy, sporządzanej przed kapłanami, dla dobra rodu, dynastii czy plemienia. Bardzo często powszechnie przyjętą praktyką, było porwanie kobiety przez mężczyznę, który zapragnął ją poślubić. Taki czyn powodował, że dziewczyna nie miała już po co wracać do rodzinnego domu, czy wioski, gdyż bez względu na wszystko stawała się "nieczysta" (i nie miało tu żadnego znaczenia, czy po porwaniu doszło do zbliżenia czy też nie, po prostu z chwilą porwania, kobieta stawała się własnością tego, kto ją porwał i nie mogła szukać ratunku ani w swoim domu, ani nigdzie indziej). Porwanie było wiec najskuteczniejszym sposobem "przekonania" kobiet do ożenku. Porwania ustępowały z chwilą przybycia na dany teren ludności aryjskiej. Podobnie kupowanie żon, przestawało być praktykowane, na terenach zajętych przez Ariów. Oczywiście nawet w plemionach aryjskich, kobiety były tylko dodatkiem do mężczyzn i ich głos znaczył niewiele, jednak zyskiwały przynajmniej możliwość wyboru swego małżonka.
Ariowie zlikwidowali nie tylko te zwyczaje. Również pielęgnowane na niektórych terenach tzw.: wielomęstwo, czyli zwyczaj poślubiania przez jedną kobietę, kilku mężczyzn. W społeczeństwach aryjskich częściej praktykowano wielożeństwo i było ono bardzo popularne. W zasadzie dominowało zarówno wielożeństwo jak i monogamia (w zależności od terenu i nabytych lokalnych zwyczajów). Jednak pod wieloma względami aryjski model małżeństwa, choć gwarantował kobiecie szacunek i brak (przynajmniej oficjalnego), przymusu, do zawarcia takiego związku, jednocześnie wiązał ją praktycznie na stałe u boku męża. Mąż mógł żonę porzucić lub się z nią rozwieść, żona nie mogła sama zażądać rozwodu, musiała mieć ku temu konkretny powód, potwierdzony najczęściej przez członków własnej rodziny (ojców lub braci, matki bowiem traktowano jako niewiarygodne). W każdym razie przestano tolerować mordy małżeńskie, a kobiety otrzymywały opiekę prawną w wielu rozsianych po świecie, aryjskich miastach-państwach.
Większe zmiany społeczno-polityczne nastąpią w społeczeństwie Sumerów, dopiero po 3 700 r. p.n.e. Wówczas to nastanie Okres Królów (lub też Okres Królewski), a będzie on poprzedzony przekazaniem władzy nad światem (a konkretnie nad miastem-państwem Kisz), przez "boga" Ninurtę - Alulimowi, pochodzącemu z rodu Kaina (czyli mówiąc prościej z rodu Adama i Ewy z Edenu), potomkowi Nibiruan. Z chwilą przekazania władzy, "bogowie" zupełnie przestali się wtrącać w sprawy Ziemian (z wyjątkiem reakcji Marduka i próby odzyskania przez niego władzy nad Mezopotamią ok. 3 450 r. p.n.e., do czego miał służyć budowany przez Sumerów okręt/twierdza zwana "Wieżą Babel". Wówczas "bogowie" interweniowali po raz ostatni, mieszając pierwotny język Bro, którym posługiwali się ludzie, ze staroliriańskimi językami: Westanem, Trjdjnem, Arjnem, Hebrjnem, Kjdanem, Bamarem i Sumanem - efekt? Znany nam dobrze z Biblii).
CDN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz