RAPORT GEHLENA - Cz. VI

CZYLI JAK TO NIEMCY ZAMIERZALI

STWORZYĆ WŁASNY RUCH OPORU,

WZORUJĄC SIĘ NA POLSKICH

DOŚWIADCZENIACH

KONSPIRACYJNYCH

RAPORT GEHLENA

Cz. VI

 E. WALKA O NARÓD POLSKI

 4. ZE STRONY POLSKIEJ

 aa. POLSKI WYWIAD

(cd.)

Polski wywiad wniósł znaczący wkład w rozwój ogólnoeuropejskiego ruchu oporu przeciw niemieckiej budowy Nowej Europy. Wspomnieć tu należy także, iż polski wywiad, najprawdopodobniej słusznie, podejrzewany jest o udział w zdradzie krajów sprzymierzonych (Gehlen pisze ów raport w 1945 r., czyli już na kilka tygodni przed końcem wojny, dlatego też mówiąc o "zdradzie krajów sprzymierzonych", na myśli ma te kraje, które dotąd wiernie pozostawały w sojuszu z Berlinem, jak choćby Rumunia, Bułgaria, Słowacja czy Węgry). Odrębnej analizie należałoby poddać kwestię Polaków w Rzeszy (zarówno tych, którzy od dawna tam mieszkają, jak i nowo przybyłych do pracy). Zaskakuje fakt, że ze strony polskiej dopiero w połowie 1944 r. podjęto pierwsze próby zorganizowania tej części polskiego narodu (błąd! Komenda Główna Armii Krajowej opracowała plan wykorzystania Polaków, ściąganych na przymusowe roboty do Rzeszy, już w 1942 r.). Nie pomylimy się, stwierdzając że stało się to z powodów istotnych dla wywiadu. Polak w Rzeszy - niebędący członkiem żadnej organizacji, niebudzący żadnych podejrzeń - jest o wiele cenniejszy dla polskiego wywiadu niż osoba będąca członkiem jakiejś organizacji, w wypadku której zawsze istnieje ryzyko, że ujawni swą postawę. Schematyczne przedstawienie struktury wywiadu polskiego, jego zasięgu oraz charakteru przedstawiają następujące załączniki, zawierające ustalenia strony niemieckiej:

Załącznik 15 (brak mapki) daje obraz struktury terytorialnej polskiego wywiadu z lat 1942-43, uzyskany w wyniku wielkich niemieckich sukcesów kontrwywiadowczych. Natomiast wiele kwestii, niewyjaśnionych w tabeli ze względu na brak dokumentów, pozostało bez odpowiedzi również późniejszym okresie. Wywiad pracował głównie w oparciu o następujący podział terytorialny:

• GG (Generalne Gubernatorstwo - czyli środkowa i południowa część okupowanej przez Niemców Polski) (włącznie z obszarem Wielkiej Rzeszy, terenami na wschodzie aż po linię frontu);
• Francja;
• Kraje sprzymierzone: Włochy, Węgry, Rumunia, Bułgaria, Słowacja i Chorwacja.

Tutaj praca wywiadowcza opierała się poza własnymi specjalnymi agentami na:

1. podziemnych ugrupowaniach wrogich osi,
2. skoligaconej międzynarodowo arystokracji,
3. wyższym duchowieństwie katolickim, przy czym Watykan z jego szeroko znanym polonofilskim nastawieniem okazał się ważną podporą we Włoszech oraz innych krajach.

Załącznik 16 (brak mapki) prezentuje charakter polskiego wywiadu i wprowadza w stosowane przezeń metody pracy.

Załącznik 17 i 18 (brak mapki) dają poprzez schematyczne zestawienie wgląd w dyrektywy:

1. dla specjalnych agentów wywiadu (załącznik 17) oraz
2. w sprawie powszechnego zbierania informacji (do czego zobowiązany był każdy Polak działający w konspiracji).

Wszystko wskazuje na to, że jest bardzo wiele mniej lub bardziej oficjalnych rozkazów, dyrektyw, przepisów i wskazówek dla specjalnej i ogólnej pracy wywiadowczej. Prawdopodobnie również szereg własnych dokumentów tego rodzaju wydały komórki wywiadu dla poszczególnych regionów oraz pionów. Nawet ze skąpego materiału, jaki został pozyskany, wynika jednoznacznie, że polski wywiad nie pomija żadnej dziedziny życia. Naturalnie, głównym celem polskiego wywiadu było rozpoznanie potencjału niemieckiego Wehrmachtu oraz przemysłu zbrojeniowego.

Załącznik 19 do 26 (brak mapki) dają wgląd w rozwój polskiej sieci radiowej oraz prezentują sukcesy niemieckiego kontrwywiadu w zakresie jej zwalczania.

Załącznik 19-23 (brak mapki) zawierają przykłady zasięgu sieci nadawczej na terenie całej Europy;

Załącznik 24 (brak mapki) zawiera wykaz wszystkich ujawnionych i zlikwidowanych polskich nadajników;

Załącznik 25 (brak mapki) zawiera tabelę połączeń radiowych prowadzonych w roku 1944 z Londynu i Bari do GG;

Załącznik 26 (brak mapki) zawiera statystykę porównawczą połączeń radiowych w GG oraz liczby ujawnień.

Załącznik 27 (brak mapki) linie kurierskie polskiego wywiadu.

Prezentacja wszystkich wykrytych w latach 1942-43 przez niemiecki kontrwywiad linii kurierskich. Dla porównania przedstawiona jest również sieć kurierska rozpoznana w 1944 r., która ma o wiele mniej połączeń, co w żadnym wypadku nie świadczy o tym, że polska sieć kurierska rzeczywiście tak poważnie zmalała.

Załącznik 29 (brak mapki) prezentacja usytuowania polskiego wywiadu, czyli Oddziału II, w ramach oddziałów sztabowych Komendy Głównej Armii Krajowej oraz podporządkowanych jej jednostek.

 bb. SYSTEM PARTYJNY

Upadek państwa i brak odwracających uwagę zewnętrznych czynników politycznych ożywił stare polityczne podziały, co doprowadziło do powstania barwnego, podlegającego ciągłym przemianom systemu partyjnego. Każda partia, każda mała grupka jak i każda osoba, która poczuła w sobie cechy wodzowskie, uważała, że oto wybiła ich godzina. Po okresie początkowej dezorientacji, a także po rozproszeniu początkowych obaw, czy pod rządami niemieckimi uda się podjąć i prowadzić nielegalną działalność, ruszyła intensywna praca konspiracyjna. Śledzenie kolejnych zmian i przegrupowań byłoby nudne. Rozstrzygający jest wyłącznie ich trwały wynik. Należy przy tym stwierdzić, że podobnie jak przed 1939 r. partie połączyły się w cztery duże bloki. Obok bloku rządowego, powstał blok prawicowo-radykalny, demokratyczny i lewicowo-radykalny. Brak danych dotyczących struktury partii, ich liczebności oraz ponadpartyjnych bloków. Nie dotarliśmy również do programów partyjnych, choć takowe niewątpliwie istnieją.

a1. Blok rządowy

składa się z następujących czterech partii:

• SL (lewe skrzydło) - Stronnictwo Ludowe
• SP - Stronnictwo Pracy
• SN (prawe skrzydło) - Stronnictwo Narodowe
• PPS (lewe skrzydło) - Polska Partia Socjalistyczna

Te cztery partie wspierają rząd emigracyjny. Wspólnie tworzą tzw. "Kwadrat" (chodzi o tzw.: "Grubą Czwórkę" - jak w konspiracji nazywano wszystkie te partie, zaś kryptonimu "Kwadrat" używało samo Stronnictwo Narodowe). Na terenie kraju są połączone w RJN (Rada Jedności Narodowej), a w Londynie reprezentowane są one obok powoływanych przez prezydenta bezpartyjnych (w szczególności wyższych duchownych i znanych naukowców) w "Radzie Narodowej". To przede wszystkim z nich rekrutują się ministrowie oraz ich przedstawiciele w kraju. Wewnętrznie partie te nie tworzą żadnej zwartej całości. Po śmierci Sikorskiego (Władysław Sikorski zginął w niewyjaśnionej do dziś katastrofie lotniczej w Gibraltarze - 4 lipca 1943 r.), który posiadał pewne autorytarne cechy wodzowskie, grupie tej brakuje wybitnej osobowości. Mikołajczyk (Stanisław Mikołajczyk - polityk Stronnictwa Ludowego, wicepremier i od 14 lipca 1943 r. premier Rządu Rzeczypospolitej Polski na Uchodźstwie) nie posiadał tych cech. Brak takiej powszechnie uznawanej osobistości daje się odczuć szczególnie mocno w warunkach kryzysu wywołanego przez Sowietów poprzez faworyzowaniu prosowieckich Polaków, chociaż wśród nich również brak osobowości o godnych uwagi zdolnościach przywódczych. 

Oprócz przywódcy brakuje im również realistycznej i atrakcyjnej ideologii narodowej, szczególnie wobec zmasowanej sowieckiej ofensywy ideologicznej, zwłaszcza że Kreml, przynajmniej na razie, w kwestii narodowej i wyznaniowej czyni pewne koncesje. W związku z tym przypadki przejścia na stronę sowiecką są obecnie coraz liczniejsze (nie wiem skąd Gehlen czerpie takie informacje, ale ponownie są one błędne. Polacy nie przechodzili na stronę sowiecką ani ze względu na atrakcyjność ich ideologii - cokolwiek mogłoby być tam atrakcyjnego - ani ze względu na postępy sowieckiej ofensywy. Partia komunistyczna - dla niepoznaki nosząca nazwę partii robotniczej - była u nas tak marginalna, że realnie nie liczyła się w żadnych rankingach politycznych, nawet jako margines). Po klęsce powstania warszawskiego na niektórych terenach przybrały one wręcz katastrofalne rozmiary (kolejne zupełnie nieprawdziwe nadużycie, jakie popełnia Gehlen). Wśród szerokich rzesz zwolenników rządu po raz kolejny zauważalne stało się życzenie, a co za tym idzie - również gotowość podjęcia lojalnej współpracy niemiecko-polskiej przeciwko Sowietom (totalne brednie, których nie warto nawet komentować, co najwyżej - 😂 Choć Niemcy rzeczywiście próbowali wysondować, czy możliwa jest jakakolwiek współpraca polsko-niemiecka przeciwko Sowietom, w tym celu w 1944 r. - jeszcze przed Powstaniem, zorganizowano w jednym z lokali sztab przyszłej armii polskiej, mającej u boku Wehrmachtu walczyć z Sowietami. Ustawiono polską flagę i napis "Armia Polska - punk rekrutacyjny" - zgłosiły się... cztery osoby - CZTERY. Pośpiesznie więc ściągnięto całą instalację i więcej nie wracano do tego tematu). Odnośnie do personalnej, liczebnej i organizacyjnej struktury partii brak jakichkolwiek danych.

a2. Blok prawicowo-radykalny

Składa się przede wszystkim z czterech partii:

• ONR - Obóz Narodowo-Radykalny (na emigracji ONR zmienił nazwę na Organizacja Polska).
• SN - (prawe skrzydło) Stronnictwo Narodowe (w 1942 r. część SN-u się podzieliła i utworzyła SN-Secesja, związując się z Organizacją Polską i tworząc Tymczasową Narodową Radę Polityczną oraz Narodowe Siły Zbrojne w okupowanym kraju).
• Falanga - polscy faszyści (przedwojenna ONR-Falanga utworzyła Konfederację Narodu i wojskowe Uderzeniowe Bataliony Kadrowe w okupowanym kraju).
• M.i.P - Miecz i Pług (organizacja rozbita przez Gestapo i zmuszona do współpracy z Niemcami, choć oficjalnie deklarowała dalszą z nimi walkę. Na emigracji totalnie izolowana - bez znaczenia. Następnie jego kierownictwo przejęli Sowieci).

Ich ponadpartyjne przedstawicielstwo nazywa się TNRP (Tymczasowa Narodowa Rada Polityczna). Pod względem wojskowym tworzą one NSZ (Narodowe Siły Zbrojne). Blok prawicowo-radykalny trzyma się swojej przedwojennej antyniemieckiej i antysowieckiej ideologii, przy czym - w obliczu konkretnych faktów - jako większe zło zaczyna jednak postrzegać Sowietów. Przed wybuchem powstania warszawskiego nie odnotowano żadnych pozytywnych prób zbliżenia. Blok zajmuje ostre stanowisko wobec rządu londyńskiego. Dochodzi do bardzo zdecydowanych wystąpień przeciw kręgom polsko-sowieckim, częściowo przy użyciu broni. Członkowie formacji wojskowych utrzymywani są w ostrej dyscyplinie. Krąg zwolenników, których częściowo należy szukać w środowiskach ziemiańskich, jest stosunkowo niewielki.

a3. Prawicowe kręgi bloku demokratycznego     

Kilka partii demokratycznych zajmuje szczególną pozycję w systemie partyjnym. Nie są one ani w obozie rządowym, który według nich nie jest nastawiony wystarczająco socjalnie, ani w obozie lewicowym, który jest dla nich za mało narodowy.Są to następujące partie:

• PPS - (lewe skrzydło) Polska Partia Socjalistyczna
• PSD - Polskie Stronnictwo Demokratyczne
• PLAN - Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa
• KOP - Korpus Obrońców Polski

Ich ponadpartyjną emanacją jest NKL (Naczelny Komisariat Ludowy) (kolejny błąd w nazwie, był to - Naczelny Komitet Ludowy, w 1944 r. przekształcił się on w Centralny Komitet Ludowy), natomiast organizacją zbrojną PAL (Polska Armia Ludowa). Jeśli chodzi o informacje o poszczególnych partiach oraz ich ponadpartyjnych koalicji, brak jakichkolwiek źródeł dotyczących kwestii personalnych, organizacyjnych oraz liczebności. Pod koniec roku 1944 udało się aresztować kilku wyższych funkcjonariuszy PAL. Ich wypowiedzi na temat PAL, zawierające zupełnie nowe dane, są pod wieloma względami tak niewiarygodne, że zanim dojdzie do ich potwierdzenia, powinny być traktowane co najwyżej jako poszlaka. W polskiej akcji powstańczej blok demokratyczny nie odegrał godnej uwagi roli. W konflikcie miedzy prawicą a lewicą masy członkowskie dryfują najwyraźniej coraz bardziej na lewo. Szczególną pozycję zajmuje również lewe skrzydło SL (Stronnictwo Ludowe), partii należącej do bloku rządowego. Znane jest ono ze sformowania własnej organizacji bojowej BCh (Bataliony Chłopskie) (błąd! Bataliony Chłopskie zostały sformowane przez kierownictwo Stronnictwa Ludowego, a nie jego "lewego skrzydła"). Coraz wyraźniej również w tym kręgu rośnie poparcie dla Rosji Sowieckiej (tak, część lewicujących ludowców i żołnierzy BCh współpracowała z Sowietami). 

ACT 447 IS NOT APPLICABLE AND

NEVER WILL APPLY TO POLAND

CDN.