HISTORIA ŻYCIA WSZECHŚWIATA - WSZELKIEJ CYWILIZACJI - Cz. CXXXI

"CZAS CHAOSU"

(ok. 3 400 r. p.n.e. - ok. 2 024 r. p.n.e.)

INDIE

BELUDŻYSTAN I DOLINA INDUSU

ODBUDOWA CYWILIZACJI INDYJSKIEJ

ok. 2 900 r. p.n.e. - ok. 2 334 r. p.n.e.

Po I Wojnie Piramidowej i zniszczeniu Imperium Ramy ok. 8 420 r. p.n.e. królestwo to nigdy już nie wróciło do dawnej świetności. Nawet odzyskanie ziem Doliny Indusu przez Ramę II (ok. 8 243 r. p.n.e.), nie spowodowało odrodzenia dawnego imperium, gdyż ziemie te zostały gruntownie zniszczone podczas działań wojennych, za pomocą ładunków nuklearnych i życie tam praktycznie przestało istnieć. Ci zaś, którzy przetrwali, umknęli w rejony górskie, z dala od dawnych wielkich miast, które teraz leżały w gruzach i nad którymi unosiły się opary popromiennych wyziewów. Dynastia Ramy prawdopodobnie zakończyła się na panowaniu Ramy II, gdyż nic nie wiadomo o jego następcach. Tereny te były bowiem tak potwornie zniszczone, że nie dało się tam zorganizować na nowo żadnej scentralizowanej władzy, a sam proces odbudowy cywilizacji tamtego regionu, trwał ponad 2 000 lat. W tym czasie nie istniały tam żadne miasta, ani żadne większe ośrodki wiejskie, gdyż cała ludność przeniosła się w góry Beludżystanu (górnie region Kirthar). Ok. 6 000 r. p.n.e. zaczynają na tych ziemiach tworzyć się pierwsze wioski. Największą z nich, która potem rozwinie się w duży ośrodek miejski, była osada Mehrgarh - powstała ona właśnie ok. 6 000 r. p.n.e. Ludzkość w rejonie Beludżystanu wciąż jeszcze żyła na etapie rozwoju pierwotnego, pamięć o dawnym Imperium Ramy, poszła w zapomnienie, a ludzie żyli nie mając świadomości dawnych wydarzeń.

W przeciągu kolejnych 2 000 lat, na terenie Beludżystanu powstały jeszcze inne wioski (takie jak: Sadaat, Rhana czy Dabar), które jednak żyły w cieniu Mehrgarh. Pierwszą, większą osadą, która zaczęła z nim konkurować była Kulli. Nie dochodziło jednak w owym czasie do żadnych wojen zdobywczych (przynajmniej nic o nich nie wiadomo), tym bardziej że większość osad nie miała nawet prowizorycznych drewnianych murów. Stan taki trwał bardzo długo (licząc od ok. 6 000 r. p.n.e.) bowiem prawie 3 500 lat. Tymczasem ok. 2 900 r. p.n.e. władzę nad tymi ziemiami objęła w niepodzielne panowanie "bogini" Inanna. Nim to jednak nastąpiło, od zakończenia II Wojny Piramidowej (ok. 7 370 r. p.n.e.), mieszkała ona w Uruk, które to miasto było jej poświęcone. Z chwilą przekazania władzy ziemskim potomkom Nibiruan (ok. 3 700 r. p.n.e.). Przez ten czas wynosiła i obalała władców, których wybierała poprzez ich sprawność seksualną (ponoć ok. 3 750 r. p.n.e. miała też uwieść Enkiego i mieć z nim krótki romans). Ok. 3 000 r. p.n.e. Inanna, zniecierpliwiona odwlekaniem przyznania jej terenów Doliny Indusu, postanowiła podbić Arattę, jedno z sumeryjskich miast. Wykorzystała do tego celu władcę Uruk (którego sama wybrała i obdarzyła koroną) - Enmerkara, który zażądał od Arattan złożenia mu hołdu i uznania jego władzy. Ponieważ Arattanie odmówili, Enmerkar najechał ich zbrojnie, zdobył to miasto, spalił je doszczętnie, zaś ludność uprowadził w niewolę. 

Bardzo szybko stało się jasne, że to właśnie Inanna namówiła Enmerkara do takiego kroku i że miał to być dopiero początek, bowiem marzyło jej się panowanie nad całą Mezopotamią (czyli ówcześnie krainą Sumerów). Po kolejnych negocjacjach, postanowiono jednak przyznać jej władzę nad obiecaną Dolinę Indusu i Beludżystanem, objęła je we władanie ok. 2 900 r. p.n.e. Niewiele wiadomo na temat jej panowania nad tymi terenami (prawdopodobnie było to panowanie czysto symboliczne), nie wiadomo też czy dalej rezydowała w Uruk (choć wydaje się to prawdopodobne, jako że miała tutaj swoją świątynię, natomiast na terenach Doliny Indusu wciąż nie było żadnych większych miast). Od ok. 2 600 r. p.n.e. sytuacja ta zaczyna się zmieniać, gdy dotychczasowe osady wiejskie, zamieniają się w dobrze obwarowane i dość duże (jak na ówczesne warunki) miasta. Mehrgarh staje się mocarstwem północy Beludżystanu, zaś Nindowari (potężny ośrodek dawnego Kulli), południa. Zaczynają rozwijać się i powstawać miasta (mniej lub bardziej uzależnione od tych dwóch ośrodków), takie jak: Bampur, Sutkagen, Tump, Amri, Czanhu Daro, Sokhta, Mundigak, Gumla, Desalpur, Lothal czy Rangpur i wiele mniejszych miast i miasteczek. W tym okresie trwa bardzo aktywna wymiana handlowa z ośrodkami Sumeru. 

Ok. 2 340 r. p.n.e. Inanna ponownie wraca do dawnych planów podporządkowania swej władzy całej Mezopotamii ze wszystkimi jej wielkimi ośrodkami miejskimi. Do tego celu wykorzystuje jednego z poddanych dotychczasowego władcy miasta-państwa Kisz, którego ogłasza władcą a który następnie obala swego króla, sam się koronuje, zbiera armię i na ich czele wyrusza przeciwko miastom-państwom Sumeru. Owym poddanym z Kisz i nowym królem tego miasta (a jednocześnie królewskim urzędnikiem i według channelingów kochankiem Inanny) stał się człowiek, który przejdzie do historii pod imieniem Sargona z Akadu (czy też raczej Sargona Wielkiego lub Sargona Zdobywcy).

    

PS: W KOLEJNEJ CZĘŚCI POWRACAM DO SUMERU I OPISU KOLEJNYCH DOMINACJI POSZCZEGÓLNYCH SUMERYJSKICH MIAST-PAŃSTW, AŻ DO PODBOJU SUMERU PRZEZ SARGONA Z AKADU

CDN.