HISTORIA ŻYCIA WSZECHŚWIATA - WSZELKIEJ CYWILIZACJI - Cz. CXXXII

"CZAS CHAOSU"

(ok. 3 400 r. p.n.e. - ok. 2 024 r. p.n.e.)

 AKAD

PIERWSZE SCENTRALIZOWANE

LUDZKIE IMPERIUM

(ok. 2 334 - ok. 2 200 r. p.n.e.)

JESTEM PONOWNIE AKTYWNY W TYM TEMACIE, CHOĆ DŁUGI OKRES PRZERWY, SPOWODOWAŁ ŻE LEDWIE MOGĘ SIĘ POŁAPAĆ Z CHRONOLOGIĄ PREZENTOWANYCH TUTAJ WYDARZEŃ (NIE WSPOMINAJĄC JUŻ O ZAWIŁOŚCIACH WYSTĘPUJĄCYCH W CHANNELINGACH). ALE KROK PO KROKU TEMAT TEN POWINIEN NABIERAĆ WIĘKSZEGO SENSU I FINALNIE DOJDZIEMY (TAK PLANUJĘ) DO ŚREDNIOWIECZA I  "OBJAWIENIA" MAHOMETA

 

Przed Akadyjczykami, w Mezopotamii żył lud Sumerów, który w żaden sposób nie należał do semickiej grupy etnicznej, a bardziej był spokrewniony z ludami dawnych Ujgurów (Ariów) zasiedlających wówczas Europę. Język sumeryjski także nie miał nic wspólnego z językami semickimi, choć należał do grupy języków aglutynacyjnych (polegających na "doklejaniu" do danego wyrazu przyrostków o jednej, określonej funkcji znaczeniowej. Dziś takimi językami są na przykład język węgierski czy fiński). Oznacza to też, że ich wygląd znacznie różnił się od znanego nam z literatury, obrazów i rzeźb - wyglądu starożytnych Babilończyków czy Asyryjczyków - i podobny był do zamieszkujących Europę ludów o jasnych włosach i śnieżnobiałej skórze. Sumerowie jednak zostali zdominowani przez semicki lud Akadyjczyków - których wygląd był już właśnie zbliżony do utrwalonego na tych ziemiach "klasycznego" wyglądu mieszkańców (długie, ciemne brody oraz misternie pleciona fryzura). Akadyjczycy nie byli jednak ludem napływowym czy koczowniczym, który najechał Sumer, ślady ich bytności na terenie Mezopotamii sięgają już IV tysiąclecia p.n.e. i zapewne żyli na tej ziemi pod polityczną dominacją Sumerów. Jak już wspomniałem, był to lud semicki, posługujący się językiem z rodziny afro-azjatyckich (ukształtowanego na żyznych terenach Sahary, gdzie wcześniej istniała wysoko rozwinięta kultura, a takie osady jak Agadez, Daima, Karkarchinkat, Adrar, Jabbaren czy Dhar Tichit - musiały być w okresie od ok. 6 000 r. p.n.e. do 3 500 r. p.n.e. znacznymi ośrodkami miejskimi, może nawet osobnymi miastami-państwami, kontrolującymi większą część środkowej Afryki. Jednak po roku 3 500 p.n.e., rozpoczął się proces pustynnienia Sahary i ta, dotąd żyzna, zielona kraina, w większości pokryła się piaskiem). 

Było kilka najpotężniejszych miast-państw sumeryjskich (Eridu, Ur, Uruk, Kisz - "Miasto Berło", Adab, Shuruppak, Bad-tibira, Larsa, Lagasz, Umma czy Nippur - oraz wiele mniejszych). Często zmieniała się dominacja każdego z nich i tak od czasów gdy "bogowie" przekazali ludziom w "Mieście Berle" - Kisz, swoje "Zasady Sprawiedliwości i Prawości", jednocześnie oddając władzę w ręce jednego ze swych ludzkich potomków - Alulima (ok. 3 700 r. p.n.e.), to pierwotnie właśnie Kisz przejął dominację wśród miast-państw Sumeru. Następnie dominację zdobyło Eridu (ok. 3 400 r. p.n.e.). Potem od ok. 2 900 r. p.n.e., to Uruk stał się najpotężniejszym miastem Sumeru. Odebrał mu przewodzenie (ok. 2 560 r. p.n.e.) Ur, rządzony przez swego wojowniczego władcę - Mesannepaddę (założyciela Pierwszej Dynastii z Ur). Natomiast za rządów króla Ur-Nansze z Lagasz - właśnie to miasto zdominowało Sumer (ok. 2490 r. p.n.e.). Akurgala (syn Ur-Nansze), natomiast podbił i podporządkował sobie Ninę i Girsu, a jego syn i następca - Eannatuma - również Ummę, Adar, Nippur i Mari i całkowicie zdominował (zapewne zhołdował) inne miasta w rejonie Eufratu. Można też prześledzić, jak w tym czasie wyglądały rządy Akurgala i Eannatuma, oraz mniej więcej - jak było ukształtowane sumeryjskie społeczeństwo w czasach dominacji Lagasz i Uruk (które to miasto ponownie obejmie przewodzenie ok. 2340 r. p.n.e.). Centrum władzy stanowił tzw.: "Wielki Dom" (czyli świątynia) a król był jednocześnie najwyższym kapłanem. W "Małym Domu" (lub po prostu Domu - czyli pałacu) zbierała się zaś rada starszych, a decyzję o wojnie i pokoju podejmowało wolne zgromadzenie żołnierzy (taka pozostałość z czasów Imperium Ujghur, potem przeniesiona przez Ariów - Słowian i Celtów do Europy, w postaci tzw. "wiecu"). Możni jednak dość szybko uniezależnili się (ekonomicznie) od króla i poczęli rozszerzać własne gospodarstwa (pierwotnie królewskie nadania), co spowodowało że już za panowania Akurgala doszli do takiej władzy, iż doprowadzili do rozdzielenia funkcji kapłańskiej i królewskiej, zmuszając władcę by na to stanowisko wyznaczył kogoś z wielmożów. 

Dynastia Ur-Nansze w Lagasz panowała jakieś 130 lat, potem przyszedł czas znacznego osłabienia władzy królewskiej (być może królowie byli wybierani przez możnych, gdyż brakuje pokrewieństwa ze sobą ostatnich władców), której ostatecznie zaradził ostatni król Lagaszu - Urukagina (panował ok. 2350 - ok. 2340 r. p.n.e.), przeprowadzając sławną reformę - polegającą na podzieleniu własności świątynnej (Wielkiego Domu) na trzy oddzielne części: własność boga - przeznaczona na utrzymanie kultu i wyższych kapłanów, "pola żywienia" - stanowiące wynagrodzenie za służbę personelu świątynnego, oraz część przeznaczoną dla chłopów uprawiających świątynną ziemię (świątynia miała im jednak zapewnić bydło robocze oraz narzędzia na siew), doprowadziło to też do znacznego uzależnienia ludności chłopskiej od świątyń. Społeczeństwo sumeryjskie, składało się jednak głównie z wojowników (to znaczy że wojownicy stanowili kolejna - po królu, kapłanach i możnych - najważniejszą elitę ówczesnego społeczeństwa), a najsławniejszym królem-zdobywcą z Lagasz, był Ennatum (panował prawie trzydzieści lat od ok. 2 455 r. p.n.e.), który w swych najazdach dotarł aż do Mari (wówczas zasiedlonym przez semickich Asyryjczyków - czyżby więc był to jeden z pierwszych w dziejach antysemitów? 😄) i spalił tamtejszą świątynię (wraz z całym miastem), a ludność uprowadził w niewolę (po tym najeździe Mari na prawie trzysta lat pozostało wymarłym miastem ruin). Skutecznie też podporządkował sobie zarówno Ur jak i Uruk. Ennatum wyprawił się też zbrojnie do Elamu, co zostało odnotowane w inskrypcji Mebaragesiego z Kisz. Po śmierci Ennatuma, kolejnym członkiem dynastii godnym wspomnienia, był jego bratanek - Entemena, a ostatnim wielkim władcą Lagasz (zapewne nie spokrewnionym z poprzednią dynastią, lub jedynie przez małżeństwo) został reformator religijny Urukagina. To właśnie za tego władcy były urządzane wielkie uroczystości ku czci Ningirsu (zapomnianego już wówczas, sumeryjskiego boga wojny, który w channelingach w ogóle nie jest wymieniany), podczas których świętował publicznie cały lud, nawet niewolnicy (był to też jedyny dzień w roku, gdy mogli oni najeść się do syta).

Ale paradoksalnie, mimo iż to właśnie Urukagina był największym propagatorem kultu Ningursu, to jednak jego panowanie należało do całkiem pokojowych. Wojownicze stroszenie się króla podczas święta boga wojny, było już jedynie popiskiwaniem zranionego lwa na pustyni. Potęga Lagasz, jaką zbudowali Akurgal i Eannatum, już dawno przeminęła, a poszczególne miasta-państwa zrzucały swą zależność i wybijały się na niepodległość. Tak się też stało, gdy na tronie w Ummie (mieście zdobytym przez Eannatuma) zasiadł niejaki Lugalzaggessi. Zdołał on nie tylko zrzucić zależność od Lagasz, ale i przejąć inicjatywę w regionie, samemu zdobywając takie miasta jak: Girsu czy Siraran (świątynia spalona, ludność uprowadzona w niewolę). Następnie Lugalzaggessi ruszył na północ, przeciwko miastom: Nippur i Kisz (w Akadzie), które również zdobył. Był on wyznawcą Enlila i to jemu właśnie powierzał swoje zdobycze. Następnie opanował Uruk i przeniósł tam stolicę swego nowego imperium. Tak, od ok. 2 340 r. p.n.e. Lagasz utraciło swoją dominującą pozycję w Sumerze na korzyść Uruk - miasta poświęconego bogini Inannie. W tym też mieście wychowywał się młody Akadyjczyk o imieniu Sargon, który uznał Inannę za swą patronkę i boginię wyzwolicielkę dla ludu Akadyjczyków. I tutaj warto zastanowić się, gdyż z channelingów nic takiego nie można odczytać, czy "bogowie", owi Nibiruanie, którzy mieli już się wnieść z Ziemi, i przekazali swym ludzkim potomkom władzę nad światem, wciąż tu przebywali, czy też nie? Nie można tego w prosty sposób wyjaśnić (zresztą w channelingach panuje co do tego okresu taki chaos, że sam nie wiem o czym dokładnie należy pisać a o czym nie, dlatego też posiłkuję się innymi materiałami, głównie historycznymi co do tego okresu). Ponieważ w kolejnym z omawianych epok (po roku 2 200 p.n.e.) Nibiruanie jeszcze odnotują swą obecność - należy założyć że przebywali oni na Ziemi i jako bogowie wciąż (w taki, lub inny sposób - być może poprzez władców, którym ukazywali się w przekazach holograficznych jako postaci bogów - i wyrażali swą wolę), sterowali biegiem spraw. Tym bardziej że zniszczenie Sodomy i Gomory (do którego miało dojść ok. 2024 r. p.n.e.), było ewidentnym efektem bezpośredniego wtrącenia się "bogów" w sprawy Ziemian (czego mieli już nie czynić, zgodnie z przykazaniami dziadka Anu). 

Nie wiadomo gdzie więc mieszkali bogowie, ale raczej nie w budowanych dla nich świątyniach. W każdym razie wartym odnotowania jest jeszcze jeden fakt, o którym wcześniej nie wspominałem. Mianowicie chodzi o konflikt, jaki wybuchł pomiędzy Nibiruanami na Marsie i na Nibiru. Być może więc, większość Nibiruan tam się właśnie przeniosła (a część zapewne wróciła już na Nibiru), skąd dalej sterowała biegiem spraw na ziemi, poprzez łącza telepatyczne i wizualizacje hologramowe (np. prezentowane w czasie snu). Tego jednak channelingi nie wyjaśniają, więc pozostajemy w kręgu domysłów, spekulacji i osobistych interpretacji. W kolejnej więc części przeniesiemy się na Marsa, a potem wracamy już z powrotem na Ziemię do czasów Sargona z Akadu i jego potomków, oraz kolejnych knować "bogów". Wkrótce dojdę już do narodzin Abrahama i wskazówek, jakie otrzymywał on będzie "z nieba". To też bardzo ciekawy wątek, który nawet w wielu miejscach pokrywa się z tym o czym wspominałem w ostatnich częściach serii "Chrześcijanie i Żydzi". Uff, męczący temat, ale przyjemnie jest znów do niego powrócić.     

 

 

 CDN.