II IMPERIUM ATLANTYDY
Cz. I
PATRIARCHA ALTO z QUOAUDY
PRZYWÓDCA II REBELII
"SYNÓW BELIALA"
Znów należy powrócić do Edgara Cayce'a i jego sesji (odczytów), na temat wybuchu samej II rebelii "Synów Beliala", oraz polityczno-religijnego przywództwa tego ruchu. Mowa jest tam o niejakim - ALCIE z QUOAUDY, który był patriarchą i głównym przywódcą zakonu w czasie rebelii. Według Cayce'a (choć w tym przypadku te informacje są lekko pogmatwane), ALTO urodził się na prowincji (w ziemi Quoauda), w rodzinie wyznawców "Jednego Prawa". Był również kształcony na kapłana w jednej z prowincjonalnych świątyń (Cayce pisze że: "Służył w świątyni, podczas budowy świątyni "Jednego Prawa"). Nie bardzo jednak wiadomo, co się stało że stanął na czele konkurencyjnego (wobec świątyni), ugrupowania religijnego - "Synów Beliala" i poprowadził ich do II rebelii? Cayce mówi co prawda o miłości Alta do jednej z dziewcząt, wywodzącej się od wyznawców zakonu, ale czy był to jedyny powód jego konwersji? Na to pytanie Cayce nie udziela nam już odpowiedzi.
Historia Alta zaczyna się więc już jako patriarchy zakonu "Synów Beliala" ok. 50 750 r. p.n.e. Był to czas kompletnego upadku moralności i obyczajów w społeczeństwie Atlantów. Kapłani i kapłanki "Jednego Prawa", coraz bardziej odchodzili od uniwersalnej duchowości (która cechowała pierwotną religię Atlantów), i zwracali się ku materializmowi religijnemu, uosabiającemu się w najróżniejszych kultach, misteriach i obrzędach. Jednocześnie towarzyszyło temu wszystkiemu wszechobecne rozpasanie seksualne kapłanów "Jednego Prawa", co powodowało odwracanie się społeczeństwa od dawnej religii, ku nowym prądom (m.in. właśnie "Synom Beliala"). Kapłani coraz częściej otaczali się luksusowymi przedmiotami, które wbrew prawu, zaczęli traktować jak swoją prywatną (a nie świątynną), własność. Stawali się gnuśni i leniwi i coraz bardziej zdemoralizowani. Byli właścicielami ogromnej ilości złota, ziemi i niewolników. To otwierało drogę wyznawcom nowej religii, która notabene...wcale nie była lepsza.
Solarna religia "Jednego Prawa", która początkowo opierała się na założeniu że dusza ludzka, została przekazana przez Stwórcę do życia w dwóch formach - fizycznej i duchowej i samodoskonaleniu tak duszy jak i ciała na drodze ku ponownym zjednoczeniu z Bogiem - została kategorycznie odrzucona przez zakon "Synów Beliala". Ci głosili że Bóg (czy też Bogowie, gdyż bardzo szybko przypisano wszelakie atrybuty, indywidualnym "boskim formom"), jest podobny człowiekowi, a ludzkie ciało stanowi najwartościowsze i najpełniejsze odwzorowanie boskiego dzieła. W świątyniach "Synów Beliala" bardzo wiele było posągów przedstawiających bogów, którym przypisano poszczególne atrybuty (np. ogień, woda, powietrze, ziemia itd.), które to posągi były często wykonywane na podobieństwo największych patriarchów zakonu. Oddawano im cześć boską i palono dla nich kadzidła. Głoszono że tylko zakon jest w stanie przynieść wiernym łaskę bogów i wieczne zbawienie po śmierci. Uwiedli wielu, bardzo wielu z dotychczasowych wyznawców "Jednego Prawa", zgorszonych rozpustą i upadkiem obyczajów swoich kapłanów i kapłanek. To był jeden z powodów, dla których zakon zwyciężył II rebelię "Synów Beliala".
Rebelia (według Cayce'a), rozpoczęła się na prowincji, w kraju, który potem otrzyma nazwę Eden. Wybuchła ona (też według Cayce'a) w roku 50 720 p.n.e. i trwała przez osiem lat. Sama stolica - Atlantyda, miała paść po dwóch latach rebelii (ok. 50 718 r.p.n.e.?), natomiast definitywna klęska w kraju Atlan, którą poniósł ostatni (toltecki) król Atlantydy - Axtell, miała miejsce w piątym roku rebelii (50 715 p.n.e.?). Ostateczny eksodus do Egiptu i upadek twierdzy Axtella w Bel-Ra nastąpił właśnie w roku 50 712 p.n.e. Po tej dacie I Imperium Atlantydy, założone (ok. 70 000 r. p.n.e.), przez czerwonoskórych przybyszów z kontynentu Lamar, na którym powstało potężne cesarstwo MU - zakończyło swe istnienie. Odtąd rozpoczął się okres rządów zakonu "Synów Beliala", który będzie trwał przez ponad 10 000 lat, do ok. 40 000 r. p.n.e. Po tej dacie Atlantyda wejdzie w okres największego w swych dziejach - rozkwitu, tak politycznego, terytorialnego, militarnego i technologicznego. Rozpocznie się "Złoty Wiek" II Imperium Atlantydy, który będzie trwał do ostatecznego zatopienia wyspy w odmętach oceanu (ok. 12 500 r. p.n.e.).
BEL-RA
OSTATNIA TWIERDZA KRÓLA AXTELLA
I WYZNAWCÓW "JEDNEGO PRAWA" NA ATLANTYDZIE
CDN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz