CYWILIZACJA ŚMIERCI - Cz. I

IDEOLOGIA FEMINIZMU, 

LGBT i GENDER -

CZYLI SKĄD SIĘ WZIĘŁA CAŁA TA

ANTYKULTURA, KTÓRA WSZYSTKO

SPROWADZA DO KAŁU I GOŁEJ PUPY?

 

 Antykultura z którą obcujemy już od ładnych kilku lat (a na Zachodzie Europy i w USA od kilkudziesięciu), wchodzi w fazę gwałtownego domykania systemu. Widzimy to już naocznie co się dzieje, jak próbuje nam się wcisnąć ideologię totalitarną, która sama w sobie jest tylko taranem dla tego, co za nią idzie. Bo to, że lgbt, gender, feminizm i całe to antykulturowe towarzystwo ma do wypełnienia jedynie pewną, ściśle określoną misję po której wykonaniu zostanie natychmiast przywołana do porządku przez te siły, które dziś ją promują - to nie ulega najmniejszej wątpliwości. Uczmy się historii, bo ona jest prawdziwą nauczycielką życia. I dlatego nie uważajmy w swej naiwności że coś co widzimy i co nas przeraża, prowokuje lub zniesmacza - to jest coś wyjątkowego, coś przeznaczonego tylko na nasze czasy, tylko dla nas, że przodkowie nasi nie musieli się z tym zmagać. Jakże to jest naiwne myślenie, jak mało odpowiedzialne, jak nierozumne! Wszystko już było kochani! Wszystko już było. Parady homoseksualistów po ulicach miast, żądania "wyzwolenia" kobiet z "patriarchalnych okowów" męskiej wszechwładzy, zamienianie mężczyzn na kobiety i odwrotnie, fanatyczna walka z Kościołem (głównie Katolickim) lub religią jako taką - to wszystko już było i ci, którzy twierdzą że są wyznacznikiem nowoczesności i progresywnych postaw - bezczelnie łżą nam w oczy. Bezczelnie i z pełną premedytacją kłamią nam, że stanowią jakąś "nowoczesność", że chcą budować "nowe, lepsze czasy". Człowiek jest istotą ułomną i niezwykle podatną na wszelkie manipulacje, gdyż nasze życie trwa po prostu za krótko byśmy mogli się naocznie przekonać że to, co niektórzy nazywają "nowoczesnością", to zwykła, wyciągnięta z zamierzchłych czasów i nieco odkurzona (podana w nowej formie) ta sama ideologiczna pustka, to samo moralne dno które od wieków istnieje i które od czasu do czasu wychodzi ze swych nor na powierzchnię, by normalnych ludzi "uczyć tolerancji i akceptacji". To wszystko jest dlatego tak bardzo przerażające, że to już wszystko było, że to nic nowego - to samo zło i ta sama chęć zniszczenia i destrukcji.

Przykłady? W historii mamy tego mnóstwo, wszelkich prób zamiany mężczyzny na kobietę (i na odwrót), jak choćby w Antycznej Grecji czy Starożytnym Rzymie. Neron na przykład miał dwóch kochanków, których kazał przerobić na dziewczyny (wyciąć im jądra) i zmuszał do ubierania się w stroje swojej zmarłej małżonki - Poppei Sabiny (a nie był to wcale przypadek odosobniony). Jeśli myślimy zaś że małżeństwa homoseksualne są wytworem naszych czasów, to jesteśmy w bardzo głębokim błędzie. W Antycznej Grecji takie stosunki (mężczyzny i chłopca) były bardzo rozpowszechnione (tym bardziej że kobiety Grecy z reguły traktowali jako podludzi), nic na temat małżeństw co prawda nie znalazłem, ale już Rzymianie normalnie odbywali śluby homoseksualne. Stało się to modne w czasach cesarstwa (II -III wiek p.n.e.) i choć oczywiście nadal był to zwykły margines, to jednak takie śluby się zdarzały i o tym należy pamiętać. Tym bardziej że Rzymianie w owym czasie coraz bardziej się feminizowali. Porzucali tradycję ojców, cnotę moralną (jaką przynajmniej w teorii praktykowano jeszcze w czasach Republiki i wczesnego Pryncypatu), odrzucili obowiązek obrony ojczyzny, powierzając go coraz częściej najemnikom z ludów zza Renu, Dunaju lub Orientu. Natomiast kobiety wprost przeciwnie, przejmowały cechy męskie, zaczęły się emancypować. Feminizm rzymski postępował w tak zastraszającym tempie, że Rzymianki... odmówiły rodzenia dzieci - dosłownie. To co kiedyś było zarówno obowiązkiem, jak i okazją do prawnego usamodzielnienia się od woli męża (kobieta, która urodziła co najmniej trójkę dzieci od 18 r. p.n.e. zyskiwała podmiotowość prawną), w czasach późniejszych było wręcz wyśmiewane przez kobiety. To była prawdziwa plaga i nie chodzi tu tylko o odmowę rodzenia dzieci, ale o to że kobiety rzeczywiście przestały rodzić (jakby dotknęła je jakaś plaga). Związki z więcej niż dwójką dzieci w II i III wieku są tak nieliczne, że stanowią okazję do uhonorowania takiej matki nagrodą za jej płodność (a często pary miały jedno dziecko lub w ogóle). Zamiast tego kobiety oddają się polityce, czytają akta procesów sądowych, orientują się co zdarzyło się u Traków czy Serów, cytują Wergiliusza i Horacego, zaczynają też ćwiczyć walkę mieczem i rapierem, przywdziewają hełmy i mówią dowódcą jak mają prowadzić walki.

Oczywiście ktoś mógłby w tym momencie zapytać - a cóż złego jest w równouprawnieniu mężczyzn i kobiet? Czy kobieta wykształcona stanowi jakąś przeszkodę, jakieś zagrożenie? Oczywiście że nie i sam uważam że każdy (bez względu na płeć) powinien się doskonalić w różnych umiejętnościach (ja na przykład PODOBNO - nieźle gotuję - tak mówi moja Pani. Ale z drugiej strony nie zajmuję się gotowaniem w domu, gdyż po pierwsze nie mam na to czasu, a po drugie... mnie również smakuje to, co Ona mi przygotuje. Cóż, zachowuję się trochę jak taki lew, a ponieważ teraz na ekrany wchodzi  film "Król-Lew", przeróbka z 1994 r. warto tu dodać, że lwy w stadzie to prawdziwe lenie. Nic nie robią - kompletnie, całe dnie tylko śpią, wygrzewają się w słońcu i jedzą, nic więcej. To lwice muszą zadbać o pokarm dla stada, to one polują i chronią małe lwiątka - lew śpi, a jak się obudzi, zjada to co upolowały lwice - z reguły też je pierwszy - i znowu idzie spać. Jego jedyną funkcją jest za to zapewnienie bezpieczeństwa stada. Gdy na horyzoncie pojawi się inny lew, wtedy ten śpioch natychmiast zamienia się w groźnego wojownika i atakuje przybysza z furią. Jeśli przegra i zostanie wypędzony ze stada, śmierć czeka wszystkie jego lwiątka, bowiem lwice nie będą w stanie ich ochronić przed nowym przywódcą stada - najczęściej otaczają małe tworząc krąg, ale ile można tak wytrzymać, lew i tak będzie je mordował po kolei. A takim konkurentem do władzy nad lwim haremem może się również stać syn dotychczasowego przywódcy stada, dlatego też gdy lwiątka podrosną na tyle, że stają się samowystarczalne, ojciec natychmiast wypędza je ze stada), gdyż nie wiadomo co może się w życiu człowieka przydać (ja sam myślę nad zrobieniem licencji pilota). Ale nie można, w żadnym razie nie można doprowadzić do zatarcia naturalnych różnic pomiędzy kobietami a mężczyznami, bo każde takie konsekwentne działanie MUSI doprowadzić do katastrofy, po prostu musi (i nie jest to ani mój wymysł, ani przekonanie - to jest fakt historyczny). Zawsze, w każdej kulturze, w której kobiety się maskulinizowały a mężczyźni feminizowali, dochodziło do upadku i całkowitego resetu danego społeczeństwa. Tak było też w Starożytnym Rzymie. 

Autorzy antyczni z przerażeniem odnotowywali iż kobiety, miast pielęgnować w sobie uczucia macierzyńskie, wolą wkraczać do męskiego świata i przyjmować męskie role. Juwenalis (rzymski pisarz z I-II wieku), pytał wprost: "Czyż może zachować wstyd kobieta w hełmie, która wyrzeka się swej płci?". A kobiety prócz męskich zachowań w ogromnej mierze zaczęły też przejmować złe męskie nawyki. Taka Fortunata na przykład - żona Trymalchiona z I wieku, podczas uczt opychała się smakołykami i popijała to winem, po czym wymiotowała ku osłupieniu zebranych. Petroniusz opowiada również o innych kobietach, jak choćby o takiej jednej, która spóźniona przybyła na ucztę i od progu woła: "Wypiłabym, takie mam pragnienie", inna mocno już pijana pochłania wino i ostrygi a potem: "Jej się wydaje, że sufit wiruje nad jej głową i dwoi się liczba świeczników na sali". Mało tego, niektóre wręcz posuwały się do ograniczania mężom wizyt w alkowie, a o dzieciach nie było mowy. Do czego to ostatecznie doprowadziło? Wszyscy wiemy, Imperium Rzymskie tak się wewnętrznie zdegenerowało, że zewnętrzny podbój był już tylko "kopnięciem w spróchniałe drzwi". Zauważcie, wszystko co kobiety przez swoją emancypację osiągnęły, ostatecznie... zamieniło się w niwecz, a nawet więcej, powróciły czasy jeszcze większego ich zniewolenia. I tak jest zawsze gdy eksperymentujemy z płcią, zawsze gdy próbujemy przekraczać tę cienką linię podziału na płcie, która co prawda jest cienka, ale po jej przerwaniu następuje katastrofa. Tak właśnie ma to miejsce w proroczej sztuce Arystofanesa (wystawionej na Lenajach w 392 r. p.n.e.) pt.: "Sejm kobiet" (jest to oczywiście nazwa współczesna, oryginalną należałoby przetłumaczyć: "Kobiety na Zgromadzeniu Ludowym"). Były to czasy, gdy Ateńczycy przed ponad dekadą ponieśli klęskę w długiej wojnie o przywództwo w Helladzie ze Spartanami (404 r. p.n.e.), obalili oligarchię Trzydziestu Tyranów (403 r. p.n.e.) i odnowili demokrację (403-401 r. p.n.e.). Nie będę tu opisywał jak wówczas wyglądały miasto Ateny i jego mieszkańcy, ale warto odnotować że Arystofanes głównym bohaterem swej sztuki obiera właśnie kobietę, co znaczy że miasto nie miało wówczas wielu wybitnych polityków, a uroczystości ku czci Dionizosa czy Ateny mają coraz skromniejszą oprawę.

Po prawie dwudziestu latach Arystofanes powraca do głównej kobiecej postaci swej sztuki (pierwszą była "Lizystrata" wystawiona na Lenajach w 411 r. p.n.e.). "Kobiety na Zgromadzeniu Ludowym" to sztuka opowiadająca właśnie o przejęciu władzy przez kobiety, które zaczynają wprowadzać własne prawa i rządzić po swojemu. Motywem przewodnim sztuki jest upadek ducha wśród Ateńczyków po przegranej wojnie i ich zniechęcenie do spraw publicznych. Wtedy sytuację ratują kobiety pod przewodnictwem Praksagory, które przywdziewają męskie stroje, udają się na Zgromadzenie Ludowe i przejmują władzę z męskich rąk. Dążąc do większej stabilizacji i niedopuszczenia do kolejnej wojny, wprowadzają ustrój oparty na wspólnocie (zarówno majątkowej jak i seksualnej). Wszystko ma być wspólne, majątek, ziemia a także mężowie i żony (czyli pełna komuna - to też w pewien sposób wyjaśnia, dlaczego kobiety mają taką łatwość w dryfowaniu ku lewicowym projektom). I choć Praksagorę (podobnie jak wcześniej Lizystratę) ukazał Arystofanes w sposób godny, to jednak pomysły kobiet prowadzą ostatecznie państwo do zguby i wewnętrznego chaosu (śmieszne jest już to, że na początku kobiety ćwiczą się w mówieniu męskim głosem i przestają golić pachy). Kobiety jednak źle czują się w roli mężczyzn, narzekają że stroje są niewygodne, że nie potrafią tak modulować głosem jak mężczyźni - Praksagora jest tym wszystkim zniesmaczona. Jest w sztuce ukazana jako prawdziwie walcząca feministka, głosi bowiem że kobiety są lepsze od mężczyzn (dlatego też wszelkie skargi czy niedociągnięcia ze strony kobiet tak ją frustrują). Wygania z miasta prostytutki (wprowadzone zostaje prawo, że każdy śpi z każdym, ale najpierw należy przespać się ze starszymi, stąd dochodzi do kłótni starych i młodych kobiet o mężczyzn). Wszystko ostatecznie prowadzi do rozkładu moralnego i anarchii wewnętrznej, państwo się rozpada (czyli dokładnie to samo, co stało się z Imperium Rzymskim). 

Jest jeszcze jedna, niezwykle ważna rzecz, która odnosi się do tego tematu. Chodzi mianowicie o powszechną w starożytności rozwiązłość seksualną i to tak powszechną że gwałt był często sposobem zwykłego upokorzenia drugiej osoby, a nie czynnością seksualną. Gwałtów na przykład dopuszczały się zwycięskie armie na armii przegranej - co było symbolem odebrania wrogom nie tylko funkcji męża i ojca (czyli założyciela rodu) ale również człowieczeństwa. Gwałty na kobietach (jak dziś powszechnie lamentują feministki) były do tego jedynie dodatkiem. Poza tym pedofilia (Grecy mieli wręcz obsesję na punkcie młodych chłopców, a i u Żydów pederastia i pedofilia były częste, choć zakazane przez Prawo Mojżeszowe). Plagą była również prostytucja świątynna, która wcale nie ograniczała się jedynie do kobiet, wręcz przeciwnie - równie dużo było sprzedajnych chłopców i mężczyzn, którzy stali przy murze świątyni czekając na "klientów". Czy można się więc dziwić, że rodzące się Chrześcijaństwo zyskiwało taką popularność w tak zdemoralizowanych społecznościach? Zawsze bowiem po okresie wewnętrznej destabilizacji, anarchii czy demoralizacji ludzie wyczekują jakiegoś "Zbawiciela". W przypadku Chrześcijaństwa zostało to pokierowane w pozytywną stronę, w oparciu o przykazania Jezusa Chrystusa, ale nie zawsze tak było. Gdy w 1917 r. w Rosji wybuchła rewolucja październikowa (celowo nie piszę jej z dużej litery), wraz z nią toczyła się rewolucja seksualna i to na wszelkich możliwych poziomach (współczesne parady "dumy gejowskiej" mogły by się wiele stamtąd nauczyć). Dochodziło do "nagich marszy" po ulicach miast, parad gejów i lesbijek, demonstracji sadystów i masochistów etc. etc. Totalne sprowadzenie wszystkiego do poziomu dupy, spermy i kału. Czy można się więc dziwić, że gdy wreszcie Stalin wziął całe to towarzystwo mocno za mordę, to ludzie ze łzami w oczach mu za to dziękowali, widząc w nim nowego mesjasza. A co robił Stalin, wywózki na Syberię, masowe mordy i niewolnicza praca milionów - taką cenę zapłaciło społeczeństwo aby pozbyć się z życia publicznego dewiantów seksualnych których przyniosła rewolucja.

 

Jaką cenę ostatecznie ma zapłacić nasze społeczeństwo, gdy cała ta rewolucja lgbt i gender wypełni już swoją misję i całe to towarzystwo przestanie być potrzebne? Nie wiem, ale nie sądzę aby było lepiej. Ludzie pewnie skończą jako całkowicie inwigilowani i zaczipowani niewolnicy, podporządkowani kopro-totalitaryzmowi, bez prawa głosu czy nawet prawa myśli (może powstaną też i aparatury badające nasze myśli?). Tak więc ceną za wyzwolenie się z anarchii gender i feminizmu będzie totalna niewola Nowego Wspaniałego Świata przyszłości. Dlatego też homoseksualiści, którzy dziś chodzą w tych wszystkich marszach i paradach "równości" czy "dumy gejowskiej" niech zapamiętają - jesteście dla nich (w tym również ideologów lgbt) jedynie mięsem armatnim, które oni postanowili poświęcić. Bo jeśli wygrają, to wy będziecie pierwszymi ofiarami tego zwycięstwa, tak jak Stalin rozprawił się z tęczowymi komunistami - a lud go za to pokochał. Tak kochani nie dajcie się oszukiwać, przestańcie wierzyć że ktokolwiek wywalczy dla was cokolwiek, wszystko ma służyć jedynie rozbiciu społeczeństwa, rodziny i pozycji mężczyzny jako dominującego "lwa w stadzie" - cała filozofia, prosta i jednocześnie banalna. Jeśli mężczyzna sam zrezygnuje z tej naturalnej dla swej płci roli, dojdzie do katastrofy, bowiem nikt inny nie jest w stanie zastąpić go na tym polu. Tak po prostu jest - tak już nas stworzyła natura. A ponieważ nacisk Kreatorów NWO wiąż rośnie, pokazy "dumy gejowskiej" i agresywne ataki feministek będą się powtarzały - do czasu aż wszystko nie będzie ostatecznie zaorane. Wtedy homoseksualiści i feministki pierwsi pójdą do masowych obozów zagłady, jakie zapewne szykują nieprawomyślnym Architekci NWO. Tylko kto o nich później będzie pamiętał? Czy dziś ktoś na Zachodzie pamięta że Auschwitz był obozem zbudowanym i przeznaczonym pierwotnie dla eksterminacji narodu polskiego? Nie, pamięta się tylko Holokaust Żydów - i tak samo będzie z homoseksualistami i feministkami. W tym temacie podejmę się więc zadania opisania (współczesnych) początków tych totalitarnych  wynaturzeń i ich rozwoju aż po dzień dzisiejszy.

       BARDZO MOCNA I JEDNOCZEŚNIE PIĘKNA HOMILIA ARCYBISKUPA MARKA JĘDRASZEWSKIEGO, WYGŁOSZONA W KRAKOWIE - 1 SIERPNIA 2019 r.

     "CZERWONA ZARAZA JUŻ PO NASZEJ ZIEMI NA SZCZĘŚCIE NIE CHODZI. CO WCALE NIE ZNACZY, ŻE NIE MA NOWEJ, KTÓRA CHCE OPANOWAĆ NASZE DUSZE, NASZE SERCA I UMYSŁY. NIE MARKSISTOWSKA, BOLSZEWICKA ALE ZRODZONA Z  TEGO SAMEGO DUCHA - NEOMARKSISTOWSKA, NIE CZERWONA ALE TĘCZOWA"

 JESTEM PRYWATNIE KSIĘDZU ARCYBISKUPOWI BARDZO WDZIĘCZNY ZA TE ODWAŻNE SŁOWA

 CDN.