Łączna liczba wyświetleń

wtorek, 1 marca 2016

POLSKA i NIEMCY - ZAWSZE BYLIŚMY SOBIE RÓWNI - Cz. VI

CZARNY ORZEŁ NA ZACHODZIE

BIAŁY ORZEŁ NA WSCHODZIE


WIELKA LECHIA





Nim przejdę do kolejnego tematu opisującego historię Lechitów i Wielkiej Lechii, pod rządami ostatnich dwóch przedstawicieli dynastii Popielidów i przejęcie władzy przez niejakiego Piastuna, zwanego również Piastem, założyciela pierwszej (tzw.) historycznej dynastii Polski, czyli dynastii Piastów (których władcy panować będą w tym kraju do roku 1370, a ostatnim przedstawicielem tej dynastii, będzie jeden z największych i najgenialniejszych monarchów europejskich - Kazimierz III Wielki - o którym pisałem już temacie o królowej Bonie Sforzie), należy co nieco napisać o samym ówczesnym kraju, czyli właśnie owej Wielkiej Lechii. Jakie ludy słowiańskie ją zasiedlały i gdzie miały swoje skupiska oraz główne grody, jaka była ich kultura i religia, a także w co się ubierali i co jedli. 

Uważam że bez zapoznania się z tymi informacjami, nie ma sensu dalej pisać przedchrześcijańskiej historii naszego kraju i regiony, nad którym dominowali ówcześni Lechici. Nie będę opisywał jednak najstarszej historii Słowian, bo do niej jeszcze wrócę, należy jedynie powiedzieć że początek skonsolidowanej grupy tzw.: "bezimiennych plemion" aryjskich, ma swój początek jakieś 12 000 lat temu, choć sama halogrupa R1a, jest jeszcze starsza o co najmniej 3 000 lat, co świadczy, iż już w tym czasie, aryjskie plemiona zasiedlały ogromne tereny Europy i dopiero potem nastąpił podział (początkowo na grupy Scyto-Słowian, czyli Wenetów, oraz Ilmerów, a następnie na kolejne grupy Budynów, Nurów, Burów, Skołotów (ok. 4 000 r. p.n.e.), potem dochodzą Celtowie i plemiona Północnych Ariów.



PLEMIONA WIELKIEJ LECHII

 



 Od ok. 4 000 r. p.n.e. (data umowna), Europa zamieszkana była przez cztery szczepy białej, aryjskiej ludności - szczep romański, celtycki, jońsko-achajski i słowiański, z czego najliczniejszym i najpotężniejszym z nich wszystkich, był właśnie ten ostatni. Z czasem wśród plemion słowiańskich, zrodziła się potrzeba federacji (być może na pamiątkę dawnej jedności Ariów), która uwidoczniła się w powstaniu organizacji plemiennej, zwanej Wielką Lechią. Plemiona lechickie dominowały w tym związku, a zamieszkiwały one tereny od Dunaju na południu, po Morze Bałtyckie na północy i od rzeki Ren na zachodzie po Dniepr na wschodzie. Najliczniejsze i najpotężniejsze z nich zaś, były plemiona ulokowane w rejonie rzek Wisła - Warta - Odra - Narew. Według staroruskiego kronikarza - Nestora (co potwierdził potem rosyjski historyk Karamzin), najbardziej ekspansywne z nich, były zaś trzy plemiona - Polan znad Warty, Wiatyczan i Radymiczan, które w swej ekspansji, miały zasiedlić tereny położone daleko na Wschodzie, nad Dnieprem, Sożą i Oką. Z terenów Bugu i Sanu, miały zaś przybyć plemiona Dulebów, Chrobatów i Czechów, które to zasiedliły tereny na południe od Karpat i Sudetów, tworząc społeczności Morawian, Słowaków i Czechów. 

Do najpotężniejszych pierwotnie plemion lechickich, należeli zaś: Lęgowie, Nurowie, Goci, Wandalowie, Wenetowie, Alanowie, Sarmaci i Scytowie. Z nich potem powstały (wciąż zasiedlając wyżej wspomniane tereny czterech rzek): z Lęgów - Lechici/Polanie, Ślęgowie, Serbomazowie i Wiślanie, z Nurów - Łyskowice i Karusowie. Z Serbomazów (zasiedlających tereny dzisiejszego Mazowsza), powstały ludy Mazów i Biało-Serbów (potem zjednoczonych w Mazowszan), by wreszcie w czasach panowania księcia Kraka, oraz późniejszej dynastii Leszków-Popielidów, wyodrębniły się dwa wielkie plemiona, sprawujące władzę nad Imperium Wielkiej Lechii, byli to: Polanie i Wiślanie, z czego (po śmierci księżniczki Wandy), dominującą pozycję objęli Polanie. 





POLANIE

Najpotężniejsze plemię o najbardziej rozbudowanej liczbie grodów i najliczniej zamieszkane, które zdominowało całą resztę, nie tylko samych lechickich, ale wszystkich innych słowiańskich plemion federacji Wielkiej Lechii. Ulokowało się ono pomiędzy rzekami Wisłą na wschodzie, Notecią na północy, Odrą i Baryczą na południu i zachodzie. Przez środek kraju Polan zaś, przepływała rzeka Warta, dzieląc go na dwie połowy. Był tam rozlokowane następujące wielkie grody: Gniezno (założone przez Lecha I), Poznań, Ląd, Kalisz, Siedlemin, Bonikowo, Ujście, Ostrów Lednicki, Trzemeszno, Giecz, Spicymierz, Międzyrzecz, Santok, Drzeń, Łękno, Krzywiń i Czestram. Poza tym były również i mniejsze ośrodki w Młodzikowie, Wymysłowie, Sudleminie, Piwonicach i  Zadowicach. Należy też dodać że określenie Polanie, pochodzi z czasów późniejszych, pierwotnie bowiem plemię Polan, nazywano właśnie ... Lechitami. 


KUJAWIANIE

Na północnym-wschodzie plemienia Polan, w okolicach jeziora Gopło i łańcucha jezior, ciągnących się ku Noteci, zamieszkiwało plemię Kujawian. Ich największymi grodami były: Kruszwica, Włodzisław (dzisiejszy Włocławek) i Bydgoszcz. Kujawianie mieli swe siedziby również nad rzeką Drwęcą. Zwano ich również Goplanami, od nazwy głównego jeziora, na którym położona była ich stolica - Kruszwica.


MAZOWSZANIE

  Na zachód od Drwęcy i Wisły, były siedziby plemienia Mazowszan. Zajmowali oni szeroką krainę, która ciągnęła się po obu stronach środkowej Wisły od rzeki Pilicy na południu do rzeki Radomki, aż po rzekę Łęk, będącą granicą bałtyjskich Prusów. Ich najważniejsze grody to: Płock, Szeligi i Sochaczew.


ŁĘCZYCANIE I SIERADZANIE

  Pomiędzy siedzibami Polan i Mazowszan, były ziemie należące do plemion Łęczycan (zwanych również Łutyczanami), rozlokowanych nad rzeką Bzurą i Sieradzan nad Wartą. Ich głównymi grodami były Łęczyca i Sieradz, a wzajemną granicą bagna znad rzeki Ner. 


LĘDZIANIE

 Na południowym-wschodzie od siedlisk Łęczycan i Sieradzan, rozlokowali się Lędzianie (w dorzeczu rzek Wisły, Wieprzu i Sanu). Ich głównymi grodami był: Sandomierz, Chodlik i Żmigród. To właśnie na terenach Lędzian, mieściła się słynna Łysa Góra. 


WIŚLANIE

 Na południowy-zachód od Nidy i Wisłoki, mieściły się ziemie Wiślan, sławnego plemienia, którym niegdyś władał książę Krak i które po śmierci Wandy, utraciło pierwszeństwo władzy nad Wielką Lechią. Kraj Wiślan na pół dzieliła Wisła, a na południu ich ziemie obejmowały cały obszar Dunajca. Do największych i najważniejszych grodów Wiślan, należały: Kraków (wzniesiony przez Kraka), Wiślica, Tyniec i Stradów.







CDN.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz