HISTORIA ŻYCIA WSZECHŚWIATA - WSZELKIEJ CYWILIZACJI - Cz. CVII

"MIĘDZYWOJNIE" 

CZAS ODBUDOWY CYWILIZACJI

WIELKICH ZMIAN DLA LUDZKOŚCI i ...

INTERWENCJI PLEJADIAN 

(ok. 8 000 r. p.n.e. - ok. 7 670 r. p.n.e.) 

Cz. I

INTERWENCJA PLEJADIAN

WYZNACZENIE NOWYCH 

CZTERECH STREF OSIEDLEŃCZYCH

 II Wielki Potop, był prawdziwą katastrofą dla planety i zamieszkujących ją mieszkańców i choć swą skalą nie objął tak wielkich terenów jak ten pierwszy, to jednak jego skutki były o wiele poważniejsze, niż I Potopu z czasów Noego. Przede wszystkim nie chodziło tylko o straty ludnościowe i materialne, o ponowną odbudowę zniszczonych cywilizacji - teraz problem był znacznie poważniejszy. Mianowicie ci, którzy ocaleli z potopu i po czterdziestodniowej ulewie oraz kilkudziesięciodniowym opadaniu wód, zaczęli wychodzić ze swych miejsc schronienia, zauważyli że ... nic już nie jest takie samo. Przede wszystkim zaczęła bardziej im doskwierać ziemska grawitacja, która znacznie wzrosła. Był to pierwszy problem z jakim musieli się uporać ocalali z potopu ludzie, drugim była zaś ogromna ilość radiacji i szkodliwego promieniowania słonecznego, które spływało bezpośrednio z Kosmosu i już nie było filtrowane przez barierę ochronną, jaką dotąd stanowił Firmament Niebieski. To wpływało bardzo niekorzystnie na ludzkie ciała oraz ... umysły. Wielu chorowało i umierało, inni popadali w depresję, beznadziejność i stany odrętwieńcze, co z kolei powodowało zwiększoną liczbę samobójstw. Ci zaś, którzy fizycznie i emocjonalnie przetrwali zniszczenie Firmamentu, musieli przygotować się do znacznie zmienionych warunków życia na tej planecie, a przede wszystkim na znacznie skróconym czasie długości życia.

Dało się to zauważyć szczególnie wśród dzieci, zrodzonych na Ziemi już po zniszczeniu Firmamentu. Wiek ludzki znacznie się skrócił - pierwsze pokolenie po katastrofie i tak miało szczęście, jego przedstawiciele dożywali jeszcze nawet ok. 500 lat. Późniejsze pokolenia z trudem dochodziły do 200, a jeszcze późniejsze prawie nie osiągały 100 lat. W Biblii te wydarzenia (I i II Potopu), zostały ze sobą wymieszane, i tak historia Noego, została pokazana w czasach odchodzącego świata, który zniknął dopiero po II Potopie. Być może było to spowodowane faktem, że bardzo trudno dla starożytnych autorów Pisma Świętego, było odróżnić wydarzenia z czasów I czy II Potopu. Dla nich był tylko jeden, po którym zresztą Bóg miał poprzysiąc że już więcej nie ukarze Ludzkości w ten właśnie sposób. 

"I RZEKŁ PAN: "NIE BĘDZIE PRZEBYWAŁ DUCH MÓJ W CZŁOWIEKU NA ZAWSZE, GDYŻ JEST ON TYLKO CIAŁEM. BĘDZIE WIĘC ŻYCIE JEGO TRWAĆ STO DWADZIEŚCIA LAT"

KSIĘGA GENESIS 6:3

W tych dniach rozpaczy i przygnębienia, gdy wody Potopu zaczęły opadać, nastąpiła pierwsza od  długiego czasu - interwencja Plejadian. Plejadianie (uczynili to najprawdopodobniej bez wiedzy Federacji Galaktycznej), uznali że Nibiruanie z Malony wybitnie nie radzą sobie z władaniem planetą, jako że sprowadzili na nią potworne klęski. Opracowano więc plan czterech nowych "kolonii osiedleńczych" i zmuszono Nibiruan do jego akceptacji. Przedstawiał się on następująco:

1 STREFA OSIEDLEŃCZA - Bliski Wschód, rejon Mezopotamii, Syrii i Palestyny, władza nad tymi ziemiami została oddana w ręce rodu Enkidów, czyli dotychczasowych władców tych terenów.

2 STREFA OSIEDLEŃCZA - Ameryka Środkowa i Ameryka Południowa, tutaj miał władać ród Enlidów.

3 STREFA OSIEDLEŃCZA - Indie i Chiny, tereny te oddano we władanie rozbitym grupkom aryjskich i neobakaratińskich (mongoloidalnych), kolonistów, z terenów środkowej Azji i Północno-Wschodniej Europy. 

4 STREFA OSIEDLEŃCZA - Egipt, gdzie władzę miał również sprawować członek dynastii Enkidów.

Akceptacja i przyjęcie owego planu, była warunkiem dalszej władzy Nibiruan nad planetą Ziemia. 

Tak też się stało. 

PS: W kolejnym temacie opiszę dokładniej odbudowę i rozwój poszczególnych stref osiedleńczych

CDN.