HISTORIA POLSKIEGO KOMUNIZMU - Cz. I

WSTĘP

Komunizm był ustrojem totalitarnej, zbrodniczej ideologii, narzuconej Europie Wschodniej i Środkowo-Wschodniej, przez ruchy rewolucyjne, które w swych głównych założeniach, opierały się na radykalnej zmianie zastanych stosunków społecznych, przebudowie społeczeństwa, na modłę socjalistyczną, uwolnienie robotników, chłopów i osób najgorzej sytuowanych, od tyranii despotyzmu, autorytaryzmu i kapitalizmu. Czyli w swych zamierzeniach, odnosił się od do wartości pięknych, niesienia ulgi i pomocy innym ludziom (szczególnie tym najgorzej sytuowanym i pokrzywdzonym przez los). Można by więc porównać idee komunistyczne, z ideami nauki społecznej Kościoła Katolickiego, czy w ogóle z chrześcijaństwem. Można by było, gdyby nie istotne różnice, które zaczęły się tworzyć w ruchu socjalistycznym (z którego częściowo wywodził się ruch komunistyczny), w połowie XIX wieku. Nim jednak do tego dojdę, chciałbym zaprezentować korzenie socjalizmu utopijnego i wykazać różnice, w podejściu do spraw fundamentalnych pomiędzy okresem wieku XVIII i pierwszych pięciu dziesięcioleci XIX, a radykalną zmianą, która nastąpiła w połowie wieku XIX i przybrała na sile pod koniec tego stulecia. Widać wyraźne różnice w tym ruchu i ewolucję tego ruchu. Szczególnie wyraźne było to na ziemiach polskich, a tyczyło się...kwestii odzyskania przez Polskę niepodległości.

Pierwsze polskie organizacje polityczne, o wyraźnie socjalistycznym programie politycznym, powstały na ziemiach polskich w latach 30-tych XIX wieku, już po upadku Powstania Listopadowego. Był to tzw.: "Socjalizm Utopijny", który zyskiwał wówczas szersze uznanie, w niektórych "rewolucyjnych", kręgach europejskiej arystokracji czy mieszczaństwa.Należy też odgraniczyć ruch komunistyczny, jaki na dobre zaczął kiełkować na ziemiach polskich (będących wówczas pod trzema zaborami), od lat 70-tych i przybrał swą ostateczną (czyli antypolską), formę w latach 90-tych XIX wieku. Ten ruch polityczny (nabierający coraz szerszego znaczenia w Europie Zachodniej), od początku był w Polsce traktowany dość nieufnie, a z czasem ogromna większość polskiego społeczeństwa (w tym również socjalistów spod znaku Polskiej Partii Socjalistycznej), zaczęła go uważać za wyjątkowo szkodliwy kosmopolityzm, który nie posiada ani nie łączy w sobie żadnych polskich pierwiastków społeczno-politycznych, tylko jest ekspozyturą socjalizmu rosyjskiego (marksistowsko-leninowskiego). Komuniści bowiem, na swe sztandary wysuwali nie tylko potrzebę, ale wręcz konieczność przebudowy istniejącego systemu społeczno-politycznego świata w sposób rewolucyjny (czyli poprzez jego zniszczenie), eliminując przy tym te wszystkie dotychczasowe wartości, które związane były z potrzebą indywidualizmu jednostki i jej duchowością. Eliminowano więc religię, wiarę, a przede wszystkim (co również świadczyło o ich marginalnym poparciu na ziemiach polskich), potrzebę walki o niepodległość Polski.

BOLESŁAW LIMANOWSKI - jeden z założycieli 

POLSKIEJ PARTII SOCJALISTYCZNEJ

Jakże różni byli komuniści począwszy od lat 70-tych, z socjalistami utopijnymi z lat 30-tych XIX wieku. Oczywiście i jedni i drudzy, postulowali radykalną zmianę stosunków społecznych, uwłaszczenie chłopów, zniesienie (lub ograniczenie), kapitalistycznego wyzysku mas najuboższych, ale w zasadzie były to jedyne postulaty, które ich ze sobą łączyły. Polskich socjalistów utopijnych (czy ryzykując stwierdzenie: polskich komunistów), do lat 70-tych, jednoczyło przede wszystkim przekonanie, że bez wolnej Polski, nie ma mowy o zmianie zastanego systemu społecznego i jego przebudowie. Dopiero narodziny niepodległej Polski, miały być rękojmią zmian w duchu egalitaryzmu społecznego. Komuniści przełomu wieków XIX i XX, byli w ogromnej większości zwolennikami zmian rewolucyjnych, bez potrzeby odwoływania się do aspektów narodowościowych (wszystkie narodowości, miały się stopić w jeden lud, który zniszczyłby stary kapitalistyczny porządek i na jego gruzach, zbudował nowy, komunistyczny dobrobyt dla wszystkich ludzi - nowy wspaniały, bezklasowy świat). Taki właśnie program polityczny zaczął dominować (szczególnie wśród skrajnych partii lewicowych), w całej Europie z początkiem lat 70-tych wieku XIX (wraz z narodzinami SPD - Niemieckiej Partii Socjaldemokratycznej  - "Sozialdemokratische Partei Deutschlands w 1875 r.).

IGNACY DASZYŃSKI twórca POLSKIEJ PARTII SOCJALNO-DEMOKRATYCZNEJ, propagator wysunięcia na czoło postulatów partyjnych kwestii niepodległościowej, przewodniczący - PPS.

Na ziemiach polskich jednak, odwołująca się do tych zasad Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy (powstała w 1893), miała poparcie marginalne w polskim społeczeństwie, a dominować zaczęła kontynuatorka idei polskiego socjalizmu niepodległościowego - Polska Partia Socjalistyczna (założona w 1892 r.). Stało się tak, głownie dzięki determinacji Bolesława Limanowskiego i Józefa Piłsudskiego. 

TOMASZ ARCISZEWSKI

Niesamowita postać - członek PPS-u, bojownik o niepodległość Polski, rewolucjonista, kaskader, legionista, współpracownik Józefa Piłsudskiego - "Nieugięty wróg Sowietów"

Temat historii polskiego komunizmu, który zamierzam rozpocząć - nie ma na celu opisywania wszystkich wydarzeń, które doprowadziły do zwycięstwa komunizmu w Rosji, czy w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej (oraz jego popularności na Zachodzie) - tym zajmę się w innych tematach. Teraz chciałbym się jednak skupić na samej genezie polskiego komunizmu, począwszy od jego socjalistycznych i utopijnych korzeni, a skończywszy na samolikwidacji Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, oraz...jej przepoczwarzeniu się w polską lewicę demokratyczną. Czyli zamierzam opisać cały ten (w dużej mierze haniebny), okres kształtowania się polskich organizacji komunistycznych (co oczywiście oznacza, że będę zajmował się tutaj szczegółową charakterystyką polskich niepodległościowych organizacji socjalistycznych, działających w czasach zaborów, czy niepodległej II Rzeczypospolitej, choć oczywiście nie wykluczam częstych porównań tych dwóch ugrupowań - patriotycznej, niepodległościowej - PPS-owskiej lewicy, oraz ekspozytury rosyjskiego bolszewizmu i rosyjskiej agentury w Polsce, wyjątkowo perfidnej organizacji politycznej, jaką w moim przekonaniu była Komunistyczna Partia Polski - poprzedniczka Polskiej Partii Robotniczej).

JÓZEF PIŁSUDSKI -współzałożyciel PPS-u, MARSZAŁEK POLSKI, TWÓRCA JEJ NIEPODLEGŁOŚCI i GRANIC, POGROMCA SOWIETÓW z 1920 r.

 Zapędziły się psie juchy pod samą Warszawę, lecz im nasze bractwo dało galantą odprawę (...)

 Już gadali że Sowiety urządzą nad Wisłą, raptem Polak się odwinął i zwycięstwo prysło (...) 

Bo w głupocie swej myślała bolszewicka tłuszcza, że bez planu ją Piłsudski ku sobie podpuszcza (...) 

Chodźcie, chodźcie tutaj, ptaszki, bliżej, bliżej jeszcze, proszę, choćby pod Garwolin, tu ja was popieszczę (...)

 Haller, pokaż, jakeś bił się w karpackiej brygadzie, wnet się porwie nasz generał, Mochów trupem kładzie (...) 

Hej, Sikora, pogłaszcz no ich: Czas nam wyleźć z gniazda, a Sikorski ino mrugnął - Gotów! Chłopcy? Jazda! (...) 

Z innej strony znów Rydz-Śmigły jak ten piorun wali, ledwo dopadł i już siedzi na karkach Moskali (...) 

Haller, Śmigły i Sikorski wzięli się do młocki. Niech na chwałę Polski żyją

  
WIWAT! WÓDZ PIŁSUDSKI!

PS: Wyżej przedstawione fotografie, prezentują założycieli i członków Polskiej Partii Socjalistycznej, bojowników w walce o "Najjaśniejszej Polski Niepodległość", weteranów walk z caratem i komunizmem, a nie te sprzedajne bolszewicko-agenturalne kreatury, o których zamierzam napisać w tym cyklu.

 To był mój osobisty i w dużej mierze emocjonalny dopisek, który (będę się starał), więcej nie pojawi się w tym temacie. 

Dziękuję!

CDN.