WIELKA ODBUDOWA ZIEMSKICH
CYWILIZACJI PO POTOPIE
PIĘĆ STREF OSADNICZYCH
Co kierowało Plejadianami, którzy dowodzili akcją zniszczenia Atlantydy, zdając sobie zapewne sprawę, jakie to pociągnie za sobą konsekwencje dla całej planety i ile szkód spowoduje? To co nimi kierowało, zawarte jest w Biblii w odniesieniu do boga Jahwe, który sprowadził na ludzkość Wielki Potop. Chciał bowiem wytracić ludzi, gdyż uznał że stali się źli i okrutni. To samo powodowało Plejadianami, dążyli do sprokurowania owej katastrofy, gdyż sądzili że zniszczenie wszystkich (lub przynajmniej większości), ziemskich, agresywnych i wciąż ze sobą wojujących cywilizacji, pozwoli potem odbudować Ziemię na nowo - na nowych, lepszych wzorcach. To jest oczywiście jedynie moje przypuszczenie, gdyż channelingi nie wyjaśniają powodów, jakimi kierowali się Plejadianie dążąc do zniszczenia Atlantydy. Jednak jeśli sądzili że upadek dawnych cywilizacji i budowa nowych, doprowadzi do "duchowej odnowy" Ziemian, to musieli się bardzo pomylić, bowiem kolejne cywilizacje były tak samo agresywne jak poprzednie. Nic w tym względzie nie zmienia ludzkiej natury.
Arka Noego osiadła wreszcie na pewnym szczycie górskim, znanym z Biblii jako Góra Ararat. Noe, gdy tylko bezpiecznie wylądował, wysłał wcześniej umówiony ze swym ojcem Enkim - sygnał w stronę księżyca. Uzyskał też nań odpowiedź (w Piśmie Świętym mamy to również opisane w postaci ofiary którą złożył Noe dla boga Jahwe, oraz odpowiedzi tamtego, którego efektem było pojawienie się tęczy - symbolu jedności ludzi z bogiem). Według channelingów odpowiedź co prawda została wysłana, ale nastąpiło to w atmosferze dość nieprzyjemnej. Mianowicie gdy tylko Enlil dowiedział się o Arce i ukrytych w jej wnętrzu potomkach Enkiego (a nie było to wcale trudne, szczególnie po wysłaniu przez Noego umówionego wcześniej komunikatu), wpadł w szał. Jego pierwszą reakcją było odnalezienie Enkiego, którego miał uderzyć w twarz, aż ten upadł na ziemię. Doszło do walki braci, która zakończyła się znacznym poturbowaniem Enkiego i gdyby nie inni Nibiruanie (channelingi mówią że rozdzielali ich Ninhursag i Ninurta), mogła się zakończyć dość tragicznie. Po walce Enki próbował uspokoić gniew brata, oznajmiając mu że Noe i jego rodzina są jego potomstwem, czyli płynie w nich (po części), krew z Malony. Nie mógł ich więc porzucić na pastwę losu.
Jaka była reakcja Enlila na te słowa - niestety nie wiadomo, wiadomo jednak że zaraz potem Enki zaczął pomagać Noemu i jego rodzinie w zaaklimatyzowaniu się w nowym miejscu. Najpierw zbudzono ze snu zwierzęta (przed Potopem Enki podał wybranej grupie zwierząt lek, który spowodował iż stały się spokojniejsze i łatwo można je było zagonić do statku, na którym następnie zasnęły) i pozwolono im wyjść na powierzchnię. Potem dostarczył Noemu narzędzia, potrzebne do uprawy ziemi. Zasadzono zebrane wcześniej nasiona drzew owocowych (w tym grejpfrutowego z którego wyrabiano wino). Wokół miejsca gdzie osiadła łódź Noego (na pochyłościach góry Ararat), sadzono nowe rośliny i kwiaty i krzewy owocowe. Zaś synowie Enlila - Ninurta i Nanar, zaczęli budowę tam na rzece, oraz osuszali nowe obszary pod ziemię uprawną. Dumuzin zaś (syn Enkiego), pomagał synom Noaha w hodowli kóz i owiec. Enki zaś powrócił do Egiptu (którym wówczas władał, gdzie również wdrażał swą pomoc i odbudowywał tamtejszą kulturę.
Gdy tylko wody Wielkiego Potopu zaczęły się cofać, okazało się że jedyną, w miarę scentralizowaną siłą, która byłaby w stanie odbudować dawne cywilizacje w nowej formie, byli właśnie Nibiruanie z Malony (w szczególności zaś ród Enkiego i Enlila). Nic dziwnego że przetrzebiona ludzkość zaczęła określać ich mianem "bogów". Wyznaczono też pięć pierwszych stref osiedleńczych. Cztery pierwsze strefy zostały oddane we władanie Ziemianom, piąta miała być zasiedlona jedynie przez Nibiruan i znajdować się pod ich całkowitym zarządem (aby nie popełniać błędów z dawnego Edenu i ... nie denerwować Enlila).
Tak więc I Rejonem Osadniczym nowej Ziemi, był obszar Mezopotamii. To tam właśnie ok. 9 500 r. p.n.e. rozpocznie swe istnienie pierwsza historycznie-ludzka cywilizacja, zwana cywilizacją Ubaid (lub Ubajd). Tym terenem, aż to wytworzenia się zrębów kultury Ubaid i powstania pierwszych ludzkich miast-państw, takich jak np.: Hassuna, Samarra czy Halaf, nie mówiąc już o samej cywilizacji sumeryjskiej, która nastąpiła po kulturze Ubaid - opiekował się i zarządzał syn Enlila - Ninurta. II Regionem Osadniczym stał się Egipt, rządzony wówczas przez Enkiego (a potem przez Marduka - o czym już wcześniej pisałem). III Rejonem były się tereny wokół Doliny Indusu. Ten rejon został oddany Inannie - wnuczce Enlila. IV Rejonem Osadniczym stały się tereny dawnych cywilizacji w obu Amerykach. Natomiast V, ostatni obszar - "bogowie" zarezerwowali tylko dla siebie. Kraj ten nazwano DIL.MUN ("Święta Ziemia") i sięgał od Półwyspu Synaj aż do granic dzisiejszego Libanu. Nic dziwnego że w czasach Mojżesza i wyprowadzania "narodu wybranego" z Egiptu "bóg Jahwe", skierował ich właśnie do "Ziemi Świętej", zwanej również "Obiecaną".
Oczywiście nie wszyscy od razu mogli objąć we władanie przyznane im tereny. Najszybciej swoje królestwa odbudowali - Enki w Egipcie, oraz Ninurta na terenach Mezopotamii. O wiele dłużej ten proces przebiegał w obu Amerykach, czy na terenach Doliny Indusu, gdzie Ariowie, bardzo szybko (prawdopodobnie przy pomocy Plejadian, choć nie jest to pewne), odbudowali dawną cywilizację i po prostu ... nie wpuścili Inanny do ich kraju (obejmie ona władzę nad tymi ziemiami, dopiero po upadku Imperium Ariów). Imperium Ariów (dzięki zapewne owej pomocy), bardzo szybko "stanie na nogi", i powróci do wielkomocarstwowych zapędów, zagrażając innym terenom, będącym pod władaniem "bogów" z Nibiru. Tak dojdzie do wybuchu I Wojny Piramidowej, ale na razie skupmy się na wydarzeniach wcześniejszych.
Tymczasem w odgrodzonym obszarze "Świętej Ziemi" - DIL.MUN, "bogowie" zbudowali nową bazę (centrum kontroli lotów i port kosmiczny), na górze Moriach (gdzie w kilka tysięcy lat później powstanie miasto Jeruzalem). Bazą zarządzał wnuk Enlila i rodzony brat Inanny - UTU (zwany również Szamaszem). Po Potopie i upadku Edenu, nastąpiła więc zmiana pokoleniowa wśród samych Nibiruan. Ponieważ Inanna nie mogła objąć we władanie przyznanej jej ziemi (był to bodajże jedyny znany przypadek wśród Nibiruan, w którym kobieta z tamtego ludu otrzymała w zarząd jakąś "prowincję", nie udało się to nawet wielkiej i wpływowej siostrze Enkiego i Enlila - Ninhursag. Ale - jak twierdzą channelingi - owe wyniesienie Inanny można tłumaczyć tym, iż była ulubienicą zarówno swego pradziadka Anu z Nibiru, jak i swego dziadka Enlila), stryj - Ninurta "wykroił" jej nieznaczny teren na obszarze zarządzanej przez siebie Mezopotamii. W tamtym rejonie powstanie następnie miasto Uruk, które również zostanie oddane w zarząd Inannie. Ona jednak ofiaruje je swemu pradziadkowi - Anu, z którego woli będzie sprawować jedynie zarząd tymczasowy (oczekując na objęcie własnej "prowincji" czyli Doliny Indusu).
Tymczasem największe zmiany zaszły w tym okresie (12 500 r. p.n.e. - 9 000 r. p.n.e.), właśnie w Egipcie, Mezopotamii i na terenach Syrii oraz Palestyny (stąd to właśnie te tereny uznawane są przez historyków za "kolebkę ludzkiej cywilizacji"). Pierwszym ("poedenowym"), miastem, jakie odbudowano na dawnych terenach - był Sippar (Sippar przed Potopem, wchodził w skład miast/baz obszaru Eden). Teraz Ninurta i Utu (działając wspólnie), odbudowali to miasto jako pierwsze. Była to baza na wzór poprzedniej, służąca do kontaktów z Iggi i samym Nibiru. Potem był Adap, tam założono "Dom Pomocy", na wzór dawnego Shuruppak i miasto stało się następnie centrum medycznym Nibiruan, ponownie zarządzanym przez Ninhursag. Następnie wzniesiono miasto Urim, gdzie miał władać Nannar (syn Enlila, ojciec Utu i Inanny). Nannar pełnił odpowiedzialną rolę strażnika "Domu Królewskiego Nasienia" - czyli tzw.: banku spermy Nibiruan, gdzie skrupulatnie przestrzegano by "kod genetyczny bogów", już więcej nie mieszał się z genami innych ziemskich ras ludzkich (zresztą obowiązki były podzielone, gdyż specjalne próbki z kodem genetycznym z Malony, znajdowały się w Adap, u "bogini" Ninhursag).
CDN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz