CZASY POKOJU
KSZTAŁTOWANIE SIĘ PIERWSZYCH
HISTORYCZNYCH CYWILIZACJI
(ok. 7 270 r. p.n.e. - ok. 3 450 r. p.n.e.)
Cz. VI
BUNT EGIPSKICH NAGÓW
(3 461 r. p.n.e. - 3 459 r. p.n.e.)
Egipt był krajem spokojnym, chyba najspokojniejszym ze wszystkich ziem, zasiedlonych przez Nibiruan. Kraj Magan (dzisiejsze tereny Delty), należący do kolonistów z Atlantydy od ok. 16 000 r. p.n.e., różnił się co prawda pod względem rasowo-cywilizacyjnym od południa zwanego Hem-Ta, mimo to pokój między tymi dwoma krajami (z których kiedyś składało się państwo Aranka), trwał. Kraj Magan był co prawda zdominowany przez białą, po-atlantycką rasę z Malony, Plejad i Alpha Centauri i przez to najbardziej jednolitym etnicznie, politycznie, cywilizacyjnie i religijnie. Natomiast południowy kraj Hem-Ta, pierwotnie zasiedlony przez prymitywne plemiona czarnych Bakaratinian, które ok. 1 346 000 r. p.n.e. wyruszyły pod wodzą swych przywódców religijnych, z terenów dawnej Hyperborei (m.in.: Australia, Oceania i tereny już nieistniejące), właśnie w kierunku dzisiejszej Afryki. Tam ok. 1 320 000 r. p.n.e. nawiedziła ich okołoziemska katastrofa, związana z synchronicznym uderzeniem asteroidy (będącej jednocześnie preludium III Wielkiej Wojny Galaktycznej).
Ci którzy przetrwali samą katastrofę, jak i późniejsze (związane z nią), kataklizmy, nawiedzające planetę, cofnęli się w swym rozwoju cywilizacyjnym i wkroczyli na drogę barbarzyństwa plemiennego. W tym jednak czasie, czarnoskóra ludność z Hyperborei, zdążyła już się zmieszać z częścią pobakaratińskiej, żółtoskórej ludności, przybyłej z terenów południowo-wschodniej Azji. I choć wciąż jeszcze po katastrofie, dominowali na terenach późniejszego Egiptu (kraju Aranka), czarnoskórzy, to jednak dość szybko postępował proces tworzenia się trzeciej rasy (z połączenia Czarnych i Żółtych Bakaratinian) - która nie miała swojej odrębnej nazwy, lecz można określić ją słowami: - Izmaelici, lub bardziej prawidłowo proto-semici. Trzecia rasa Bakaratinian, to przodkowie dzisiejszych arabskich najeźdźców na Europę. Wszystkie te trzy, barbarzyńskie rasy potomków dawnych Bakaratinian, wciąż wyznawały jednak swoją religię, jaką był Tackionizm (m.in.: wiara w reinkarnację duszy). Ludy te żyły spokojnie przez długi okres.
Ten spokojny czas wzajemnej koegzystencji trzech ras, został brutalnie zakłócony ok. 67 000 r. p.n.e. po przybyciu na tereny dzisiejszego Egiptu, czerwonoskórych Tolteków z Atlantydy. Stojący na wysokim poziomie cywilizacyjno-społecznym, potomkowie kolonistów z Aremo, bardzo szybko podporządkowali sobie dotychczasowych, wciąż barbarzyńskich mieszkańców tych ziem i stali się jej panami. To oni właśnie założyli pierwszy na tych terenach kraj, nazwano go Aranką ("Krajem Dwóch Cieśnin"). Pierwotnie była to jednak prowincja imperium-matki, czyli cesarstwa MU, wszystko zmieniło się po roku 50 712 p.n.e. czyli buntem sekty Synów Beliala, upadkiem ostatniej atlantydzkiej twierdzy Tolteków w Bel-Ra i ucieczce króla Axtella na wschód, do Egiptu. Od tej pory, Egipt (Aranka), stał się niepodległym państwem, oraz jedyną wschodnią przystanią dla pokonanych czerwonoskórych Atlantów. Zaczęto rozpowszechniać tu religię Jednego Prawa (na czym polegała ta religia, pisałem już w poprzednich postach), poprzez głównie instytucję kapłanek.
Z czasem te kulty zaczęły ewoluować, szczególnie po przybyciu do Egiptu (ok. 21 000 r. p.n.e.), wygnanego z Atlantydy Ozyrysa (twórcę nowej doktryny religijnej, mającej początkowo na celu wewnętrzną reformę religii Synów Beliala), który w Egipcie, znalazł schronienie i tu żył aż do śmierci, popularyzując swój reformatorski ruch religijny i wiążąc go z Jednym Prawem. Ok. 20 450 r. p.n.e. ostatni toltecki król kraju Aranka, nie mając synów, przekazał swój kraj w ręce Enkiego z Edenu i odtąd (pomimo faktu, że ludność czerwonoskóra wciąż tu dominowała), władzę nad Egiptem, przejęli biali "bogowie" z Nibiru (a pierwotnie z planety Malona). Rozpoczął się teraz długi okres panowania "boskiej dynastii", który potrwa do ok. 3 000 r. p.n.e. i przekazania władzy w ręce potomka jednego z Nibiruan o imieniu Neteru i kobiety pochodzącej z ludu Atlantów - Mena, znanego również pod imieniem Menesa.
Jeszcze wcześnie, bo ok. 16 000 r. p.n.e. doszło do inwazji białych kolonistów z Atlantydy, pod wodzą niejakiego Thota (była to zupełnie inna osoba niż syn Enkiego, o tym samym imieniu). Szybko opanowali oni północne tereny kraju Aranka, tworząc tam quasi-niezależny byt państwowy, pod nazwą - Magan (wciąż jednak podporządkowany politycznej władzy Nibiruan, zarządzających całością Egiptu). Wraz z ich przybyciem, zaczęła zmieniać się też kultura i religia tych ziem, wprowadzono bowiem istniejący na Atlantydzie kult Synów Beliala. Doszło też do pewnych ruchów reformatorskich, szczególnie pod wpływem kapłana Ra-Ta, który umiejętnie jednoczył zarówno ludność po-atlantycką, jak i wciąż wyznających ozyriańską doktrynę Jednego Prawa - czerwonoskórych Tolteków, czarnoskórych i protosemickich potomków dawnych Bakaratinian.
Także ok. 16 000 r. p.n.e. miała miejsce druga kolonizacja, tym razem z kierunku wschodniego, z terenów Indii. Przybyli stamtąd czerwonoskórzy Nagowie, twórcy wielkiej (choć wówczas już chylącej się ku upadkowi), cywilizacji indyjskiej. Zajęli oni Górny Egipt i zmieszali się z czerwonoskórą ludnością toltecką. Przybycie Nagów, spowodowało ożywienie się już coraz bardziej zrezygnowanej i podporządkowującej się białym Atlantom - Tolteków. Nagowie założyli nowe miasta w Górnym Egipcie, z których największym i najsławniejszym było Mayou, stolica kraju Hem-Ta ("Kraju Zachodu"). Ożywiła się również edukacja i religijność ludności czerwonoskórej, która zaczęła coraz wyraźniej konkurować z północnymi Atlantami. Obie rasy umocniły się też w swych głównych ośrodkach - Nagowie w Mayou oraz na przylądku Cuardefui, a Atlanci w Sais i okolicznych miastach. Teraz wystarczyła iskra, by obie rasy rzuciły się sobie do gardeł.
WOJNA
Wojna z całą siłą wybuchła w roku 3 461 p.n.e. (choć channelingi nie podają dokładnej daty tego konfliktu, to wiadomo z nich jednak, że wojna trwała dwa lata i że rozpoczęła się na 350 lat przed ponownym objęciem tronu Egiptu przez Marduka - 3 111 r. p.n.e.). W tym czasie Egiptem władał Ningiszzida (Thot/Quetzalcoatl), syn Enkiego, któremu ta ziemia przypadła po konferencji pokojowej na górze Harsag, kończącej II Wojnę Piramidową (ok. 7 370 r. p.n.e.). Nie udało mu się jednak zapobiec wybuchowi między-rasowego konfliktu zbrojnego. A jak w ogóle do niego doszło? Iskra, która sprowadziła na Egipt burzę, była niezwykle błaha, poszło bowiem o ... religię, a konkretnie o pewne różnice w pojmowaniu zagadnień kwestii reinkarnacji duszy. Reforma religijna kapłana Ra-Ta wprowadziła wiele zapożyczeń z Jednego Prawa do dotychczasowej religii Synów Beliala, jednak kwestia reinkarnacji duszy wśród członków społeczności Atlantów, była jedną z dwóch konkurujących ze sobą systemów teologicznych w łonie tej religii. Doszło nawet do wojny pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami reinkarnacji (ok. 11 420 r. p.n.e.), zakończonej dualistycznym kompromisem. Teraz jednak, wzajemna konkurencja obu ras spowodowała, że najmniejsze różnice religijne, społeczne czy polityczne, mogły doprowadzić do wybuchu konfliktu.
I tak się właśnie stało, w 3 461 r. p.n.e. obie grupy zaczęły się wzajemnie napadać i mordować. Nie wiadomo kto zaczął pierwszy, jednak bardzo szybko ruszyła spirala przemocy gwałtów. Wojna początkowo przybrała charakter konfliktu pozycyjnego (jedni napadali na wsie i przygraniczne miasteczka drugich, a potem ci drudzy w akcie zemsty, napadali na wsie i miasteczka tych pierwszych). Pierwszą wielką kampanię, mającą na celu zdobycie Delty Nilu, rozpoczęli jednak Nagowie, którzy ruszyli ze swymi wojskami ku Sais. Pod stolicą białych kolonistów z dawnej Atlantydy, miała miejsce decydująca w całej wojnie bitwa ( 3 459 r. p.n.e.). Bitwę tę (choć z ogromnymi stratami), wygrali ... Nagowie, którzy zdobyli Sais. Wyczerpująca kampania i mordercza bitwa, doprowadziły jednak do sytuacji, w której Nagowie nie mieli już sił, by kontynuować podbój mniejszych ośrodków oporu Atlantów i dlatego też jako pierwsi wystąpili z propozycją pokojową.
Nagowie zaproponowali Atlantom wspólne rządy nad Egiptem i zwrot Sais, w zamian żądali jedynie uznania ich dominującej pozycji w kraju oraz umożliwienia naprzemiennej kolonizacji, zarówno kraju Magan przez czerwonoskórych Nagów/Tolteków, jak i kraju Hem-Ta przez białych Atlantów. To wymieszanie ras będzie początkiem powstania teoretycznie białej (lub "białopodobnej") ludności, która w znanej nam już starożytności, zdominuje oba kraje Dolny i Górny Egipt.
CDN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz