"LUDZIE LUDZIOM ZGOTOWALI TEN LOS"
STEPAN BANDERA
To motto z "Medalionów" Zofii Naukowskiej, opisującej zbrodnie dokonywane przez Niemców na Polakach i Żydach, niech stanie się również mottem wielkiej zbrodni, której na ludności polskiej, żydowskiej, ukraińskiej, czeskiej i holenderskiej (grupa osadników na Niderlandów), dopuściły się zbrojne bandy ukraińskich nacjonalistów, sterowanych politycznie i ideowo przez grupę Stepana Bandery.
Najgorszy w tym wszystkim był nakaz UPA (Ukraińskiej Powstańczej Armii), likwidacji mieszanych małżeństw. Zmuszano wówczas Ukraińców w takich związkach do ... osobistego zamordowania własnych dzieci i własnej żony (lub męża), jako dowód przynależności do narodu ukraińskiego. Jeśli odmawiali, byli mordowani jako pierwsi w niezwykle okrutny sposób. Mordowano wszystkich, nie oszczędzano ni kalek, ni dzieci. Pewna dziewczynka z jednej z wołyńskich wiosek, ocalała tylko dlatego że schowała się pod ciałami swych pomordowanych rodziców i rodzeństwa.
A oto niektóre przykłady jakie stosowali zbrodniarze banderowscy
na bezbronnej ludności Wołynia i Galicji wschodniej (były takie wioski,
gdzie każdego mieszkańca zabijano w zupełnie inny sposób):
1. Wbijanie dużego i grubego gwoździa do czaszki głowy.
2. Zdzieranie z głowy włosów ze skórą (skalpowanie).
3. Zadawanie ciosu obuchem siekiery w czaszkę głowy.
4. Zadawanie ciosu obuchem siekiery w czoło.
5. Wyrzynanie na czole "orła".
6. Wbijanie bagnetu w skroń głowy.
7. Wyłupywanie jednego oka.
8. Wyłupywanie obu oczu.
9. Obcinanie nosa.
10. Obcinanie jednego ucha
11. Obrzynanie obydwu uszu.
12. Przebijanie zaostrzonym grubym drutem ucha na wylot drugiego ucha.
13. Obrzynanie warg.
14. Obcinanie języka.
15. Pieczenie żywcem w piecu chlebowym.
16. Podrzynanie gardła i wyciąganie przez otwór języka na zewnątrz.
17. Podrzynanie gardła i wkładanie do otworu szmaty.
18. Wybijanie zębów.
19. Łamanie szczęki.
20. Rozrywanie ust od ucha do ucha.
21. Kneblowanie ust pakułami przy transporcie jeszcze żywych ofiar.
22. Podcinanie szyi nożem lub sierpem.
23. Zadawanie ciosu siekierą w szyję.
24. Pionowe rozrąbywanie siekierą głowy.
25. Skręcanie głowy do tyłu.
26. Robienie miazgi z głowy przez wkładanie głowy w ściski zaciskane śrubą.
27. Obcinanie głowy sierpem.
28. Obcinanie głowy kosą
(...)
65. Łamanie kości rąk w kilku miejscach tępym narzędziem.
66. Łamanie kości nóg w kilku miejscach tępym narzędziem .
67. Przecinanie tułowia na wpół piłą ciesielską, obłożonego z dwóch stron deskami.
68. Przecinanie tułowia na wpół specjalną piłą drewnianą.
69. Obcinanie piłą obu nóg.
70. Posypywanie związanych nóg rozżarzonym węglem.
71. Przebijanie gwoździami rąk do stołu, a stóp do podłogi.
72. Przybijanie w kościele na krzyżu rąk i nóg gwoździami.
73. Zadawanie ciosów siekierą w tył głowy, ofiarom ułożonym uprzednio twarzą do podłogi.
74. Zadawanie ciosów siekierą na całym tułowiu.
75. Rąbanie siekierą tułowia na części.
76. Łamanie na żywo kości nóg i rąk w tzw. kieracie.
77. Przybijanie nożem do stołu języczka małego dziecka, które później wisiało na nim.
78. Krajanie dziecka nożem na kawałki i rozrzucanie ich wokół.
79. Rozpruwanie brzuszka dzieciom.
80. Przybijanie bagnetem małego dziecka do stołu.
81. Wieszanie dziecka płci męskiej za genitalia na klamce drzwi.
82. Łamanie stawów nóg dziecka-
83. Łamanie stawów rąk dziecka.
84. Zaduszenie dziecka przez narzucenie na nie różnych szmat.
85. Wrzucanie do głębinowych studni małych dzieci żywcem.
86. Wrzucanie dziecka w płomienie ognia palącego się budynku.
87. Rozbijanie główki niemowlęcia przez wzięcie go za nóżki i uderzenie o ścianę lub piec.
88. Powieszenie za nogi zakonnika pod amboną w kościele.
89. Wbijanie dziecka na pal.
90. Powieszenie na drzewiach kobiety do góry nogami i znęcanie się nad nią poprzez odcięcie piersi i języka, rozcięcie brzucha i wybieranie oczu oraz odcinanie nożami kawałków ciała.
91. Przybijanie gwoździami małego dziecka do drzwi.
92. Wieszanie na drzewie głową do góry.
93. Wieszanie na drzewie nogami do góry.
94. Wieszanie na drzewie nogami do góry i osmalanie głowy od dołu ogniem zapalonego pod głową ogniska.
95. Zrzucanie w dół ze skały.
96. Topienie w rzece.
97. Topienie poprzez wrzucenie do głębinowej studni.
98. Topienie w studni i narzucanie na ofiarę kamieni.
99. Zadźganie widłami, a potem pieczenie kawałków ciała na ognisku.
100. Wrzucenie dorosłego w płomienie ogniska na polanie leśnej, wokół którego ukraińskie dziewczęta śpiewały i tańczyły przy dźwiękach harmonii.
101. Wrzucanie do klozetowego szamba żywych ofiar oraz bicie żelaznym narzędziem po głowie i ciskanie ich w głąb tego szamba.
102. Podwieszanie pod pachy na drzewie w lesie i palenie pod ofiarą gałęzi i chrustu.
103. Wiązanie rąk drutem i zadawanie na całym ciele ran kutych.
104. Oskalpowanie - ściągnięcie skóry z głowy i twarzy - wraz z wybraniem oczu, obcięciem uszu, przecięciem krtani i wyciągnięciem przez nią języka.
105. Obcięcie genitaliów, wydłubanie oczu i skucie całego ciała cienkimi igłami.
106. Porąbanie ośmiomiesięcznego dziecka na cztery części.
107. Rozbieranie do naga, związywanie ofiary drutem kolczastym i wpychanie do przerębli pod lód rzeki.
108. Przybicie bagnetem do stołu kilkumiesięcznego dziecka i włożenie mu do ust kawałka niedojedzonego kiszonego ogórka.
109. Duszenie sznurem zakładanym na szyję i zabijanie ciosem noża w serce.
110. Wyrywanie księżom wyznania rzymsko-katolickiego pulsujących serc z piersi, a niekiedy prezentowanie ich widzom i odliczanie na zegarku czasu trwanie agonii.
111. Duszenie drutem kolczastym.
112. Wypruwanie dzieciom wnętrzności i rozwieszanie jelit na ścianie w jakiś nieregularny sposób wraz z kartką wiszącą na gwoździu z napisem w ukraińskim języku: "Polska od morzu do morza!".
113. Przybijanie dzieci do ściany z rozkrzyżowanymi rękami.
114. Wyłamywanie dzieciom stawów rąk i nóg i przybicie martwego dziecka do stołu - na oczach dorosłych osób.
115. Pozbawienie życia dwudziestoma dwoma i więcej ciosami noża.
116. Przymocowanie tułowia do oparcia i rzucanie w nie nożami.
117. Wiązanie - skuwanie rąk drutem kolczastym.
118. Zadawanie śmiertelnych uderzeń łopatą.
119. Przybijanie rąk do progu mieszkania.
120. Przebijanie kołami dzieci na wylot.
121. Wleczenie ciała po ziemi za nogi związane sznurem.
122. Przybijanie małych dzieci dookoła grubego, przydrożnego drzewa, tworząc w ten sposób tzw. "wianuszki".
Potem Ukraińcy próbowali odzyskać niepodległość w październiku/listopadzie 1918 r. po zakończeniu I Wojny Światowej, jednak z tych planów niewiele wyszło. Raz, że powstały dwa niezależne od siebie państwa ukraińskie, na zachodzie - Zachodnioukraińska Republika Ludowa, z która w czasie wojny z również odradzającą się Polską 1 listopada 1918 - 16 lipca 1919 r. przestała istnieć, a cały jej teren został zajęty przez Wojsko Polskie i potem wszedł w skład trzech województw: lwowskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego, będących kontynuatorami przedrozbiorowych województw Rzeczypospolitej Obojga Narodów - podolskiego i bełskiego.
Drugim państwem ukraińskim była Ukraińska Republika Ludowa ze stolicą w Kijowie, która przestała istnieć w wyniku wojny z Rosją Sowiecką (Piłsudski w czasie wojny z bolszewikami 14 luty 1919 - 18 października 1920 r. zawarł układ sojuszniczy z ostatnim "prezydentem" (przewodniczącym Dyrektoriatu) Ukraińskiej Republiki Ludowej - Symonem Petlurą - 21 kwietnia 1920 r. i rozpoczął wielką ofensywę na Ukrainie (25 kwietnia), której celem miało być ponowne zdobycie Kijowa (z rąk bolszewików), w celu oddania tego miasta (i wielu innych zdobytych za linią Zbrucza), odrodzonej Ukrainie, która odtąd miała być związana sojuszami polityczno-militarno-gospodarczymi z Polską. Kijów został zdobyty dnia 4 maja 1920 r. Jednak upadek tego miasta pobudził Rosjan do działania, którzy zaczęli masowo zgłaszać się do jednostek Armii Czerwonej z prośbą o skierowanie na front kijowski, przeciwko Polakom.
Rozpoczęła się wielka sowiecka ofensywa Aleksandra Jegorowa i Siemiona Budionnego, która zmusiła Wojsko Polskie (i wspierające je oddziały ukraińskie), do wycofania się z Kijowa 13 czerwca 1920 r. A potem ruszyła także północno-zachodnia ofensywa Michaiła Tuchaczewskiego, która tak się rozpędziła, że zamierzała: "Po trupie Polski", przejść do "serca Europy". Nie powiodła im się jednak ta próba, gdyż w sierpniu 1920 r. Bitwie Warszawskiej (w której na południowym odcinku frontu, również walczyły nieliczne oddziały ukraińskie, które jeszcze dochowały wierności Petlurze), Wojsko Polskie wymierzyło im takiego kopa w sowiecki zadek, że nie wiedzieli gdzie mają się zatrzymać. A potem powtórzono to samo (likwidując łącznie osiem armii sowieckich), w kolejnej, wrześniowej Bitwie Niemeńskiej, co spowodowało że front sowiecki praktycznie przestał istnieć i droga na Wschód pozostawała przed Polakami otworem. Rozpoczęto więc ofensywę, zdobywając wiele miast (w tym np. Mińsk, stolicę dzisiejszej Białorusi), ale wówczas to Lenin zaproponował zawarcie pokoju (godząc się nawet na zajęcie przez Polaków ogromnych terenów na Ukrainie i Białorusi, z czego nasze endecko-ludowe "dyplomatołki" nie skorzystały, obawiając się że tak wielkiego terytorium nie uda się ... skutecznie spolonizować).
Państwo ukraińskie znów jednak przestało istnieć i nadzieja na jego odbudowanie pojawiła się wraz z atakiem hitlerowskich Niemiec na Związek Sowiecki - 22 czerwca 1941 r. Ukraińcy nigdy nie byli jednak dla Niemców partnerami do rozmowy, po prostu planowano ich wykorzystać w pierwszej fazie, ale o żadnej niepodległości Ukrainy, Niemcy nie chcieli słyszeć. Mimo to Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, podjęła się próby depolonizacji całego terenu Wołynia, Podola i części Małopolski Wschodniej, przeprowadzając tam, rękoma Ukraińskiej Powstańczej Armii, potworne zbrodnie, jakich trudno nawet szukać wśród zbrodniarzy niemieckich czy sowieckich. Zaprezentowana powyżej przeze mnie lista metod zadawania śmierci, jest oryginalnym (choć nie pełnym) spisem, który powstał po masakrze.
Dziś Ukraina nie jest w stanie publicznie przeprosić za dawne zbrodnie, ba, w wielu miastach utrzymuje się kult zbrodniarza Bandery (ideowego wodza OUN-UPA, takiego ukraińskiego Hitlera). Tylko nieliczni są w stanie powiedzieć prawdę, tak jak pewien stary Ukrainiec, jakiego spotkałem we Lwowie kilka lat temu, który powiedział wprost: "To wielkie bandyctwo było, to nie po naszemu". Dopóki jednak Ukraińcy nie zdadzą sobie sprawy, że dla nas zbrodnia wołyńska, jest tak samo ważna, jak dla Żydów holocaust, dopóty nie ma mowy o żadnym zbrataniu naszych narodów, a wcześniej czy później Ukraina (bez wsparcia Polski) stanie się częścią Rosji (a zachodnie tereny, aż do Zbrucza, lub tylko do Lwowa, ponownie wrócą do polskiej Macierzy). Bez jawnej deklaracji władz ukraińskich, oficjalnie przepraszających za mordy na polskich Kresach Wschodnich w latach 1943-1944, nie ma mowy o ponownym pojednaniu i zjednoczeniu naszych słowiańskich narodów.
OTO UKRAIŃSKI FILMIK Z 2007 r. GLORYFIKUJĄCY BANDYTÓW Z UPA
A OTO JEDNE Z "NAJŁAGODNIEJSZYCH"
ZDJĘĆ, DOKUMENTUJĄCYCH
UKRAIŃSKIE ZBRODNIE NA POLAKACH
CDN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz